İddia ¦ gxg| (tamamlandı)

29

Maral, Deniz'in en yakın arkadaşı özgür'den aldığı ev adresine gitmişti. Birkaç saat bekledi ve attığı taşları duyan deniz sonunda cama çıktı.

"Maral?? Ne işin var burada?!"

"Deniz! Seni seviyorum, nolur beni affet.."

"M-maral ne diyorsun, hem affetmiyorum git burdan!"

"Aşağı in de bi sarılayım gül yüzüne nolur"

"s-sen de-lirrdin m-mi?"

"Hastaymışsın.. O halde ben içeri geleyim?"

"Olmaz! Hem annem evde!"

"Evde olmadığını biliyorum.."

"n-nasııl, hem sen benim ev adresimi nasıl öğrendin???"

"..."

"Offf özgürrrr....."

"Ona kızma, ben çok ısrar ettim. Sonuna kadar direndi."

"İyi, git hadi burdan."

"Deniz.. Bak sabaha kadar beklerim. Nolur bi yüzünü göreyim, kokunu çekeyim. Kaç gündür yüzüme bakmıyorsun deniz..!"

"Onu, iddiaya girip insan kandırmadan önce düşünecektin aptal!"

"Deniz, vallahi yakarım kendimi in aşaağııııı!"

"Neeee, ya sen deli misin!!??"

"Deliyim lann, delirttin beni!! İn kız şuraya!"

"Tamam bağırma suss susss, komşular duycakk!"

"Gel bekliyorum bak!!"

"Ttamamm geliyorum susss"

Deniz pencereyi kapattı ve söylenerek aynaya baktı. Kıpkırmızı olduğunu fark edince, sakinleşmek için nefesini düzenledi ve inatla biraz beklettikten sonra dışarı çıktı.

Deniz'i görünce gülümseyen Maral, koşarak kıza sarıldı. Kucakladı ve döndürdü.Ardından dudağına kocaman bir öpücük kondurdu ve kendine bastırdı. Panikten eli ayağına dolaşan deniz, çırpınarak kızı itmeye çalıştı.

"Aa, napıyosun be öküzz!"

"Çok özledim kızım seni. Hem senin hastan değil miyim! Beni hasta et hadi.."

"Ay yanaşma yine! Neden geldin buraya maral. Seni affettim sanma. Sırf bağırıyorsun diye, rezil olmayayım diye çıktım dışarı. Hava soğuk zaten!"

"Gel paltomun içine ısıtırım seni."

Maral kızı aniden yanına çekti. İnatla direnen deniz, kendini tutmakta zorlanıyordu. Çok tatlı kibar ve narin biriydi. Ama kalbi kırıldığında, dünya'da ondan daha hırçın ve inatçı biri yoktu..

"Çekiştirme beni maral! Git aslı'yı paltona sok! Alışıksınız nasıl olsaa. Birbirinizi kollamaya.."

"Ne diyosun bitanem, ben onu asla kollamadım, kollamam.."

"Bilmiyorum maral. Beni çok kırdın.. Ne olursa olsun böyle bir oyuna girmemeliydin. Beni tanıyıp tanımaman önemli değil ki! Bir insanın kalbiyle duygusuyla oynamak ne kadar iğrenç bişey biliyor musun? Hiç yakışıyor mu sana!"

Maral boynunu büktü ve yere bakarak özür diledi.

" Senden defalarca özür dilerim meleğim. Belki güvenini geri getirmez.. Ama en azından her şeyi dürüstçe anlattım.. Sen bana, ben sana daha fazla bağlanmadan söyledim.. Biliyorum benimle olmak istemiyosun, benden nefret ediyor bile olabilirsin.. Ama seni sevmemi engelleme.. Çünkü yapamam. Bunu durduramam. "

Maral son cümlesini bitirirken, biraz sakinleşen deniz'in yüzünü avuçları arasına aldı.

" Anladın mı beni güzelim? "

" A-anladım. "

Maral, kızın burnunu öptü ve hafifçe gülümsedi. Deniz artık karşı koyamıyordu. Ama yine de ipleri salamazdı..

" B-ben içeri giriyorum."

"Deniz.."

"Hı?"

"Benden gelen şeyleri sevmediğini biliyorum. Ama lütfen kabul et olur mu?"

Deniz, anlamadı.

"Neyi?"

"Görüşürüz bitanem. Hadi içeri gir."

Maral, deniz'i hafifçe itti ve içeri yöneltti. Ardından arkasını döndü ve gitti. Şaşkınlıkla ne dediğini bile anlamayan deniz, burnunu çekerek içeri yöneldi. Kapının önüne geldiğinde, tokmakta asılı duran bir poşet gördü. Bunu neden daha önce fark etmemişti?

"Ama bunlar.. İlaç, ilaç almış benim için..."

Gözleri dolan kız, iç çekerek eve girdi ve ilaçlara sarılarak yatağına uzandı..

Bölüm sonu