Küçük Takıntı

Son İstek

SIRAÇ

Her bir detayını ezberebiliyorum, senin hakkında bir şeyler öğrenmeyi seviyorum; seni görmeyi, seni duymayı, seni hissetmeyi ve seni bilmeye bayılıyorum. Şu an an kucağımdasın, uyuyorsun ve sen uyanma diye 1 saattir hareketsiz durmaya çalışıyorum, ve yine güzel yüzünü incelerken buluyorum kendimi. O an hiç farketmediğim bir detayı farkediyorum, kulağının arkasındaki küçük benleri. Her bir detayın beni öyle büyülüyor ki, beni hastalıklı bulmana şaşıramıyorum bile.

Bu kadar güzel olmana dayanamıyorum. Küçük dudaklarını, hafif kemerli burnunu, seyrek kirpiklerini, zayıf olmana inat dolu yanaklarını, küçük ellerini, sarı kabarık saçlarını, parmaklarındaki kesik izlerini bile öpmek istiyorum. Koklayarak, içime çeke çeke her bir zerreni öpmek, öpmelere doyamayayım istiyorum. O kadar güzelsin ki bir an için bayılacağımı düşünüyorum. Elim korka korka yanağına gidiyor, uyanmanı istemiyorum. Yumuşacık yanağını okşarken mayışıyorum, aynı zamanda o kadar güzel kokuyorsun ki, boynuna gömülmemek için zor duruyorum.

Sana olan aşkımı içimde tutamamak ne tuhaf... Ne senden öncesi var ne de sonrası benim için sadece sen varsın, sadece sen olacaksın.

Seni gördüğüm ilk günü tıpkı dün gibi hatırlıyorum Ela, henüz annenin şefkatli kollarında mışıl mışıl uyuyan minicik bir bebektin. Annen seni babamın kucağına vermiş "Adı Ela Bahar." demişti gülerek. Babam seni uzun uzun incelemiş, "Maşallah." diyerek sağ yanağından öpmüştü. O zamanlar çocuk aklımla senden nefret etmiş, babamın seni kucağına alıp sevmesine dayanamamıştım. O gün annen, babama derince bakarak "Kızım sana emanet." dediğinde hiçbir şey anlamamış, uzun bir süre babamın radarında olmanı kaldıramamış, kıskançlık krizleri geçirmiştim. Senden alenen nefret ederken, şimdi aşkından sürünüyor olmam ne tuhaf.

Uzun bir süre babam ve adamlarımız uzaktan uzağa güvenliğinden emin olmak için ellerinden geleni yaptılar. Seni neden böylesine koruduklarını çok sonradan öğrenmiş, ara sıra seni kontrol etme görevini üstlenmiştim. Yanından geçip gittiğin yüzlerce insan, senin için yabancıyken, onlar senin kim olduğunu biliyordu ve senin güvenliğinden sorumluydular, o insanların başında babamla ben vardık Ela. Biliyorum, bir sapık olduğumu düşünüyorsun, ama değilim her şey tahmin ettiğinden çok daha derin ve bunları duymaya hazır mısın bilmiyorum güzel kızım.

Aylar yılları kovaladı, sen babamın biricik elmasıydın ve benim için sadece babamın gözüne girebilmem için ciddiye aldığım bir görevdin. O zamanlar sana bir ilgim yoktu, zaten ne olduysa bir anda oldu. Babam iyice yaşlandı ve bundan tam 1,5 sene önce ellerimden kayıp gitti. Biliyor musun bu dünyayı terk ederken bile son sözleri bile senin içindi küçüğüm. "Sıraç, oğlum." Kesik kesik nefes alırken bunların son sözleri olacağını çok iyi biliyordum çünkü babam asla bana "Oğlum." demezdi. "Oğlum, çok vaktim kalmadı hissediyorum." Gözlerime yıllardan beri ilk defa derin bir sevgiyle baktı. "İyi ki benim oğlumsun, seninle hep gurur duydum. Daha önce söyleyemediğim için affet beni, ben hiçbir zaman duygularını gösterebilen bir adam olamadım. Seni çok seviyorum oğlum." Gözlerimin derinine bakarken, son gücüyle elimi tuttu bense ağlamamak için büyük bir savaş veriyordum çünkü ben de babam gibi duygularını göstermekten çekinen bir adamdım. "Sıraç." O an bir şey isteyeceğini biliyordum, elimin üstündeki elini diğer elimle sıkıca tuttum ve konuşması için ona güç verdim. "Ela'yı koru, o benim sana emanetim." Tam ağzımı açıp, bunu canım pahasına yapacağımı söyleyecekken, o bana şok etkisi yaratacak son isteğini benden önce davranıp dile getirdi. "Ela'yla evlenmeni istiyorum, bu senden son isteğimdir." Elimi tutan eli gevşerken o an bana son kez umutla baktı. "Evleneceğim baba." "Ela'yla evleneceğim, için rahat olsun." Ve babam, yüzünde belli belirsiz bir tebessümle gözlerimin önünde son nefesini verdi. Son isteği evlenmemizdi ama ben bu gerçekleşsin istemiyordum, sen de doğal olarak istemiyordun çünkü varlığımdan habersizdin güzelim. O günden sonra seni bir görev olarak değil, bir kadın olarak görmeye başladım.