ŞAHMAT +18

1.

İlk yayınlanmış olan hikayem olduğu için acemice olan hatalarım olabilir,ona göre okuyunuz..

Lütfen ama lütfen başlamadan önce oy ve yorum yapmayı unutmayın.İyi okumalar..

Buraya başladığınız tarihi bırakmanızı istiyorum.

Mardinin topraklarında yaşıyor olmak güzeldi.Efsane ya da rivayetleri,hüznü ya da kadınları anlatıyordu Mardin.Yer altında bulunan şifacıları ve büyücüleri de...

Bu şehri seviyordum.Ama uygulanan Töreleri asla!

Akıllara kazınan töreler bu topraklardan gitmiyor.Belki de gitmeyecek.

Zihinlere işlemiş zehir.

Ve bende "Töre" içinde bu kurallara dayatılmak zorunda kalan bir kızım.

İsmim Berfu.

Kar tanesi demek.

Anneannem koymuş bu ismi.Anlattığına göre onun gençlik zamanlarında Berfu isminde bir genç ve güzel kızın kendisine yardımı dokunmuş.

Geç kalmış olsam da 22 yaşında üniversite sınavına hazırlanan bir genç kızım.
Küçüklüğümden beri tek bir hayalin peşinden koştum.Okumanın.

Hep Psikoloji okumak isterdim.Hala da öyle.Neden Berfu diye sorarsam eğer kendime,belkide insanların zihinlerini ya da zihin geçmişlerinden yola çıkarak duyguları ile aklı arasındaki savaşı merak ettiğim için .

Burada eskiden okumak isteyen kızların sayısı azken,şimdi okumak isteyen bir çok kız var,
hatta kadın.Artık buradaki çoğu kızın hayali genç ve çocuk yaşta evlilik değil.

Bir süre düşünüp,sonra boş gözlerle tavana bakıp kafamı saate çevirdim.Saatin 9'a doğru geldiğini görünce yavaştan toparlanmaya başladım.Üzerime günlük elbisemi giydim ve saçlarımı tarayıp odadan çıkmaya koyuldum.

"Berfu ablan mutfakta seni bekliyor.Masayı bugün bahçeye kurun kızım.Bende babana bakayım uyanmış mı."

Kafamı tamam anlamında sallayarak mutfağa doğru yol aldım.

Ablam hazırladıkları kahvaltılıkları tabağa koyarken ben tabakları büyük bir tepsiye koyup bahçeye götürdüm.Tekrardan mutfağa girince ablamın gözlerinin dolu dolu olduğunu gördüm.

Konuşamıyordu.Küçükken yaşadığı travma onu lâl yapmıştı.İsmi Lorin.

"Abla neden ağlıyorsun?"

Gözlerini bana çevirdi.

"Söylesene ne oldu?"dedim yanına yaklaşarak.
Ellerini tutup masaya oturtturdum."Cihan mı bişey dedi?"

Gözlerime baktı,ardından kafasını evet anlamında salladı.

"Ne dedi?"

"Arslan Şadoğlu geri dönmüş."dedi işaret dilini
kullanırken.Gözlerim duyduklarımın etkisiyle büyürken ellerimi başıma koyup sıkıntılı bir nefes verdim.Asla ama asla böyle birşey duymayı beklemiyordum.

"Na- Nasıl?"dedim titreyen sesimle.

"Geri dönmüş işte.Hürmet edip,selam vermiş insanlar.5 yıldır buraya gelmeyen adam Mardin'e geldi tekrardan inanabiliyor musun?Hissediyorum bişey olucak."dedi endişeyle.