AIAH: RUNAWAY HEIRESS

Chapter 3: First Move

•Aiah's POV

Haaaay salamat at tapos na din ang trabaho ko. Parang ang haba tuloy ng naging oras ko sa trabaho kakaisip sa mala-anghel na mukha ni Ian. Bakit kaya ganun noh? Kapag nag mamadali ka or hinihintay ka parang ang bagal ng takbo ng oras. Naupo ako sa may bench sa labas ng café, nag papahinga lang saglit at pag katapos ay mag lalakad na ako pauwi. Ipinikit ko ang aking mga mata at ineenjoy ang pag langhap ng sariwang hangin. After a few minutes, the scent of the air changed. I can already smell something so masculine. So I opened my eyes and there he is staring at me with a smile on his lips. Nasa harap ko si Ian at bahagyang nakayuko habang minamasdan ako. Our faces are so close to each other, that one single movement might result to an unexpected kiss.

"You look so amazing."
"You look so gorgeous." sabay na papuri nilang dalawa sa isa't isa na naging dahilan para matawa silang dalawa. Parang wala lang nangyari kahapon na di maganda. Pero infainess nasorpresa siya sa pag punta nito. Baka naman bibili lang ito at nasaktuhan lang na nasa labas siya kaya lumapit muna sa akin. Well, malalaman ko din.

"What are you doing here? Are you going to have some coffee? Actually, tapos na shift ko pero I can still assist you inside." tanong at alok ko sa kanya. He then straightened his posture and offered his hand to me.

"Nahhh. I am actually here to pick you up. I was thinking... Would you like to have dinner with me? After all, gusto kong makabawi sayo lalo na sa ginawa ng sister ko. I mean, hindi na mauulit yun. Pangako." Itinaas pa niya ang isang kamay na para bang sumusumpa sa korte na nag sasabi siya ng totoo. Choosy pa ba ako eh ako na yung inalok ng dinner. I accepted the gesture and let him guide me to stand up holding my hand.

"Okay na yun. Wag nalang sana niya gagawin pa sa iba. Kunin ko lang gamit ko sa loob para makaalis na tayo. Siyempre libre mo to tatanggi paba ako sa grasya?" Pabirong sabi ko bago ako pumasok ulit sandali sa loob para kunin ang bag ko.

Pag labas ko ng café ay dumiretso na kami sa kanyang sasakyan. Inalalayan niya akong pumasok, and even if I know how to put the seatbelt on, siya parin ang nag lagay para sakin habang naka titig siya sa aking mga mata. Sa mga titig na iyon ay di ko mapaliwanag ang aking nararamdaman. Parang bigla na lamang uminit ang paligid. Nag pasalamat ako sa kanya ng nakangiti. Isinara niya ang pinto at umikot na para sumakay. Pinaandar niya ang sasakyan at nag maneho na paalis ng café.

Nakalimutan kong imention na sports car ferrari nga pala ang sasakyan niya. Well, di na ako mag tataka at di na rin naman bago sa akin yung ganitong klase ng sasakyan. Tahimik pala siya kapag nag mamaneho. Hindi ako sanay kaya I tried to break the silence.

"Hmmm... Where are we going? If you don't mind me asking." Tanong ko sa kanya habang nakatingin sa rearview mirror.

"To the picnic ground. I have all that we might need like tent and food. Hindi ako mahilig sa fancy restaurants eh. Also, I love to cook. So, why not cook for someone as hot and gorgeous as you." Sagot niya sakin na siya namang nag pa init ng pisngi ko.

Sh*t! Kinikilig ba ako? Bakit ako namumula at natameme nalang? Ibang iba talaga ang hatak ng aura ni Ian sa akin. Mas tumitindi yun ngayon. Hindi ko mapigilan ang sarili ko na pag masdan ang mga balikat, at buong pangangatawan niya.

"Well, you came very prepared huh?" Sabi ko naman sa kanya para lang di mahalata ang pag pantasiya ko sa kanyang katawan. Huminto kami sa isang liblib na parte ng picnic ground. Madilim ang napili niyang pwesto pero okay na din.

"Do you want us to do the tent, or you wanna eat here inside the car instead? Tanong niya sakin habang nakatingin sa mata ng bawat isa.

"Dito na lang tayo. Para di na din mapagod mag tayo pa ng tent." tugon ko pabalik na sinagutan naman niya ng pag tango. Kumuha na siya ng tub sa likod at iniabot sa kanya. Vegetable salad with garlic bread and smoked chicken ang laman ng mga tub. Healthy living naman pala ito. Kumain silang dalawa habang nag kukuwentuhan ng masasayang nang yari sa buhay nila. Sa sobrang enjoyment ay hindi nila napansin na malalim na pala ang gabi. Not until I dropped my phone accidentally when I'm about to check if there are some messages.