Let Me Be Your

ilk heyecan

Ellerim titriyordu. Hafif serin olan havanın altında resmen eriyordum. Siyah saçlarımı bağlamama rağmen sanki bana yük oluyorlardı. Ne var ki şuan bir anda bütün stresim yok olsaydı? Ama olmuyordu aksine adliyenin önünde durduğum her an stresim daha da artıyor gibiydi. Oysaki buraya özgüvenli ve gururlu bir şekilde giriş yapmam lazımdı. Ancak içimde ki heyecan ve yetersizlik hissi buna engel oluyordu.

Kendi kendime fısıldadım. "Sorun yok lalisa, zaten bunu hayal ediyordun, yapabilirsin." Derin bir nefes aldım ve içeriye doğru yürüdüm. Büyük koşuşturmalar ve gergin bir hava vardı. Öyleki benim güçlü bir psikolojim bile yoktu. "Üstesinden gelemeyeceğim" korkusu beni yiyip bitirirken aynı zamanda "üstesinden gelmek zorundayım" da diyordum kendi kendime. İçeri giriş yaptığımda masa başına gittim ve adımı verip yaşıtım gibi gözüken kıza ilk günüm olduğunu ve odamın nerede olduğunu sordum. Kız, güler yüzlü bir şekilde cevapladı.

2. Kat 3. Kolidor, 7. Oda.

Hemen asansöre bindim. Benim dışımda iki kişi daha vardı. Sohbet ediyorlardı ve ister istemez gerilmiştim. Çantamın kulpunu sıkarken kızlardan biri bana baktı. Ardından gözleriyle süzüp gülümsedi. "Merhaba, yenisin sanırım?" Gülümsedim bende karşılık olarak. "Evet yeni atandım." Yanında ki diğer kız güldü. "Ortalık avukat kaynıyor ve yine gelen bir avukat... Ne üzücü..." Kız aşağılayıcı bir şekilde gülümsedi. Ona bakarak sırıttım. Arkadaşı onu dürttü ancak o göz devirdi. Yeni savcı olarak atandığımı söylemedim. Zaten öğrenirler diye düşünerek ikinci kata geldiğimizde nazik olan kıza döndüm. "Tanıştığımıza memnun oldum ben Lalisa." Oda gülümseyerek baktı, gerçekten çok tatlı bir kızdı. "Minnie" gülümsedim ve indim.

Kızın tarif ettiği yollardan giderken sonunda kendi odamı buldum. Odamın kapısının hemen yan tarafında ismim yazıyordu. İsmime bakarak gülümsedim. Gerçekten kendimle gurur duyuyordum. Bir beş saniye kadar baktıktan sonra kendimi topladım ve hemen yapmacık bir öksürükle odamın kapısını açtım. İçeri girer girmez odaya bir göz attım. Küçük değildi. Ama fazla büyük bir oda da değildi. Aksine tam istediğim gibiydi. Kapıyı arkamdan kapatıp masamın başına geçtim. Çantayı bırakıp üzerimdeki ceketi de askıya astım. Masamın üzerinde bir çeşit evraklar vardı. Etrafında dolaştım ve kapalı olan perdeyi açarak içeri biraz da olsa güneş girmesini sağladım.

Telefonum çaldığında hemen çantamdan çıkarıp Jeongguk'un aradığını görmemle açtım. Tatlı ve hevesli sesi kulağımı doldururken yüzüme istemsiz bir tebessüm yer aldı. "İlk dersimden çıktım lali, o kadar gericiydi ki... Bir an ne yapacağımı bilemedim." Güldüm. "Adliyenin önünde on dakikadan fazla dikildim. Cesaretimi toplayamadım bir türlü." Masaya tek bacağımı yaslayacak şekilde oturdum. "Sen bir savcısın lalisa kendine gel. Özgüven ve egodan patlaman lazım." Gözlerimi devirdim. "Hiç sanmıyorum. Tanrım ben en ufak kan damlasında bayılacak gibi oluyorum... Alışırım değil mi zamanla?" Hemen atıldı. "Tabii ki de alışırsın bebeğim neden alışmayasın ki? İlk başlarda zor gelecek ama sen güçlüsün üstesinden gelirsin. Ayrıca her zaman da yanındayım ve olacağım."

"Jeongguk çok tatlısın ama benim psikolojim o kadar da güçlü değil." Tatlı bir sinirle bana kızdı. "Demek ki yanılmışsın ki şuan da o odadasın Lalisa. Eğer güçlü bir psikolojin olmasaydı atanamazdın." Kafamı salladım. "Umarım dediğin gibidir." Masadan kalkıp sandalyeme geçtim. İlk oturduğum an gerçekten fazlasıyla mutlu hissetmiştim. "Kısa bir süre öncesinde öğrenciyken şimdi onların öğretmeniyim. Bu fazlasıyla değişik geliyor." Kıkırdadım. "Hayal ettim de ders anlatan bir Jungkook... Fazlasıyla seksi görünürdü." Sırıtarak arkama yaslandım. "Savcı bir lalisa kadar havalı olmasa da seksilik konusunda haklı sayılırsın." Egosuna gülerken hemen ciddileştim aklıma gelen şeyle. "Tanrım sen yakışıklısın." Kısa bir sessizlik. "Bundan ne çıkarmalıyım lali?" Kafamı iki yana salladım. "Eminim ki birileri sana yürüyecektir." Yine kısa bir sessizlikten sonra güldü. "Gözüm onlara tamamen kör..."