You&I // Niall Horan

9

Mackenzie

'HOI MACKENZIEE' roept louis luid wanneer die de tuin komt binnen lopen.
'Hallo louis' zeg ik lachend.
'Hoi jongens' zeg ik daarna tegen ze allemaal en ze zwaaien. Voordat ik nog iets kan zeggen springt Louis al in het zwembed.
'Wow dit water is niet eens koud!' Zegt Louis verbaast. We lachen allemaal en schud even mn hoofd.
'Wauw Mackenzie jullie huis is echt mooi' zegt Harry.
'Dankjewel' zeg ik verlegen. We praten nog wat met zn alle en uiteindelijk gaan de jongens het zwembad in. Ik besloot om nog even op mn bedje te blijven liggen.
'KENZIEE' roept Niall.
'NIALL' roep ik op de zelfde manier terug.
'Kom er ook in?' Vraagt die en zet zn puppyoogjes op.
'Nee Niall, ik ga zometeen lunch voor ons allemaal maken' zeg ik en hij zegt dat die dat helemaal goed vindt omdat die honger heeft, terwijl we nog niet eens 2 uur geleden hebben ontbeten. Hoe kan die nu al honger hebben?! Maar ja wat verwacht ik het is Niall.

Ik loop naar de keuken toe en pak wat fruit en groente en ik snij het allemaal in stukjes en zet het in bakjes buiten. Dan pak ik wat broodjes en beleg en wat te drinken en roep ik de jongens.
'JONGENSS ETEN' roep ik en ik hoor ze aan komen rennen. Ik ga snel weer naar binnen en zet wat muziek aan.
Als ik weer buiten aankom zie ik dat Louis op mijn plek zit.
'Hey! Dat is mijn plek!' Roep ik verontwaardigd.
'Pech nu is het pijn plek' zegt die arrogant.
'Nee ga weg Tommo, je zit op mijn plek! Die plek is al jaren van mij!'
'Tja soms loopt het leven anders' zegt die en haalt zn schouders op. Ik rol met mn ogen en hoor Niall zeggen,
'Kenzie kom hier zitten' en hij klopt op zn schoot. Ik twijfel even maar ga dan toch op zn schoot zitten.

De jongens praten veel met ze alle en ik... ik ben aan het nadenken hoe mn leven nu is. Er zijn namelijk momenten dat ik het beste leven ooit heb maar soms ook het slechtste. Want ik heb iets met Niall, beter kan het leven niet zijn en ik heb nieuwe vrienden gemaakt. Maar thuis waar ik zelf woon heb ik niet zoveel vrienden. Ik heb Isa, mn beste vriendin en gewoon nog een paar andere meiden maar de rest mocht me nooit en sloot me buiten omdat mijn ouders zo rijk waren dus dachten ze dat ik heel achterdochtig was. Maar ze kende me niet eens. Ik ben daardoor ook wel eens vroeger gepest. Als ik daar nu weer aan denk voel ik mezelf gelijk weer helemaal rot. Hun woorden blijven nog steeds door mn hoofd spoken; je bent niks waard, niemand mag je, je bent zo dik daarom wilt niemand met je omgaan. Je gaat nooit iets bereiken in je leven en nooit een vriendje krijgen want je bent lelijk en dik.
8 jaar lang werd dat tegen me gezegd en soms ook op de middelbare school ook.
Ik wordt door Niall uit mn gedachte gehaald.
'We gaan weer zwemmen ga je mee?' Vraagt die lief.
'Hmm ik weet niet. Ik ruim eerst wel even de tafel af en dan zie ik wel' zeg ik met een beetje een gebroken stem door mn gedachtes van daarnet.
'Macz gaat het wel?' Vraagt die bezorgt.
'Uhm ja hoor' lieg ik.
'Je liegt' zegt die serieus dat ik er gewoon bang van wordt.
'Ik vertel je het als de jongens weer terug zijn' zeg ik en hij knikt. Hij loopt snel weg en springt het water in. Wat heb ik toch geluk met zo'n mooi en lief iemand. En dan mag ik ook nog is met hem op tour mee gaan. Ik vindt het wel spannend eerlijk gezegd, zolang alleen weg zonder mn ouders. Maar ik heb Niall die bij me is en me kan helpen als het niet gaat.

Ik ruim de tafel af en blijf maar aan denken hoe ik gepest werdt. Ik weet wel een keer hebben ze me opgesloten in een klein donker kamertje en het stonk er zo erg. Ze hadden mn telefoon en tas afgepakt. Ik heb er 3 dagen gezeten en mn ouders waren zo bezorgd. Ik voelde me zo slap toen en had geen energie meer omdat ik zo moe was en zoveel honger had. Toen ik de 3de dag in dat kamertje zat begon ik maar harder te schreeuwen en toen deed iemand open. Ik ben die gene nog voor altijd dankbaar.
Terwijl ik eraan denk glipt er een traan uit mn oog en rolt over mn wang en er volgen al snel meer. Ik blijf met mn rug gedraaid naar het zwembad staan en roep even dat ik naar boven ga.

Ik loop, naja ik rende bijna, zo snel als ik kon naar boven. Ik deed mn slaapkamerdeur op slot en liep naar mn badkamer toe en keek naar mezelf. Misschien ben ik ook wel dik en lelijk...
Nee Mackenzie je gaat hun woorden vergeten, zeg ik tegen mezelf. Ik blijf nog even voor de spiegel staan en val daarna op bed en begraaf mn gezicht in een kussen.

Na een tijdje wordt er op de deur geklopt.
'Ja?' Roep ik voorzichtig met een gebroken stem.
'Ik ben het niall, Kan je de deur van het slot doen?' Vraagt die. Ik loop naar mn deur, haal het van het slot af en doe de deur open. Hij schrikt als die ziet dat ik gehuild heb, maar trekt me al snel in een knuffel. Hij loopt de kamer in en doet de deur op slot. Hij trekt me mee naar het bed en hij gaat zitten en trekt me mee waardoor ik op hem zit. Hij knuffelt me weer stevig en ik begraaf mn gezicht in zn nek terwijl er nog steeds tranen over mn wangen stromen en nu in zn nek belanden.
'Kenz?' Vraagt die.
'J-ja' zeg ik snikkend.
'Wil je me alstjeblieft vertellen wat er is?' Vraagt die. Ik twijfel even maar vertel hem alles snel.
'Ahww Kenzie toch, waarom heb je dit nooit eerder vertelt?' Vraagt dir bezorgd.
'Omdat we elkaar nog niet zolang kennen' zeg ik lachend en hij lacht ook. Zn lach vrolijkt me op. Hij laat zn bovenlichaam nu ook achterover vallen dus lig ik op m.
'Zo mogen we wel vaker liggen' zegt Niall grijnzend en ik sla m op zn arm.
'AU! Ben je het niet met me eens dan?!' Vraagt die.
'Jawel' lach ik.
'HOEZO SLOEG JE ME DAN?!' Vraagt niall verontwaardigd.
'Omdat ik daar zin in had' zeg ik en hij schud zn hoofd.