(Moments Before Death)
Hawaii (September 27, 1989)
Imelda
I was finishing up an interview earlier today when i got a call about Ferdinand the doctors said that his heart rate dropped so i cut the interview short and when straight to the hospital that Ferdinand was in.
Hospital (Almost Midnight)
Nandito ako ngayon sa loob ng kuwarto kung nasaan si Ferdinand naka upo ako sa tabi niya kasama ang mga anak naming si Bong bong at Irene na walang katapusang umiiyak dahil sa kalagayan ng daddy nila ngayon.
Ng biglang tumunog ang telephono na sinagot naman ni Irene
"Hello" sagot ni Irene
"Irene si daddy" sabi ng nasa telephono,
"Imee kase-"
narinig ko naman na boses ito ng aking panganay kaya agad ko ito kinuha
"Irene ibigay mo na kay daddy segi na"
"Imee nandito na si bonget kaka rating lang niya...Habang binabantayan niya ang daddy mo...biglang humina tibuk ng puso niya...sabi ng doktor nakakarining parin siya." Pa putol putol kung sagot habang dumadaloy ang mga luha ko
"Mommy ibigay ninyo na yung phone kay daddy...please ibigay ninyo na yung phone" agad ko namang inilagay ang telephone sa tainga ni Ferdinand
"Ferdinand yung panganay mo"
"Dad...daddy...bakit ako lang yung wala diyan...ayaw mo ba ako pauwiin"
"Dad baka kaya mo pa..baka di ko kaya eh"
"Dad sorry dad patawarin mo ako sa lahat ng kasalanan ko...Dad mahal na mahal kita"
"Daddy mag I Love You kanaman sakin...para my baon ako" Pasunod sunod sa salita ni Imee habang kinakausap ang ama nito na ngayon ay pinipilit mag salita
"I-i...lo-love...y-you" Huling salita ni Ferdinand ng biglang tumunog ang mga machine na naka palibot samin
"DAD..DADDY...FERDINAND" Sabay sabay naming saad ng dali dali namang pumasok ang mga doktor at nurse
"Ma'am Sir please go outside so we can take care of the patient" Sabi ng Isang nurse habang pinapalabas kami
Hindi hindi ito pwedeng mangyari hindi pwedeng mawala ang asawa ko...Pakiramdam ko ay nanghihina na ako kaya agad naman akong niyakap ni bong bong
"Mommy"
"Bong this can't be happening hindi pwedeng mawala ang daddy ninyo...hindi ko kakayanin" Sabi ko naman na walang tigil ang pag iyak at hinang hina na.
Ilang sigundo pa ang lumipas hanggang sa nakita ko nang alisin ng doktor ang saksak ng machine ni Ferdinan...NO Hindi Hindi pwede...lumabas naman ang doktor na my malungkot na expression sa kanyang muka
"I'm sorry Mrs. Marcos we did everyth-" Hindi paman tapos ang doktor sa kanyang sinasabi ay sumabat na ako
"HINDI HIDNI PA PATAY ANG ASAWA KO" Pasigaw ko na sagot at deretso namang pumasok sa kwarto kung nasaan ang asawa ko
Ng nakita ko si Ferdinand na nakahiga sa kama ay agad ko naman ito pinuntahan at niyakap ng mahigpit...Wala na akong pakialam kung ano paman ang sabihin nila
"Mommy...wala na si daddy" Sabi ni bong bong
"HINDI... HINDI PA PATAY ANG DADDY MO BONG...Hindi hindi pa bong...Hindi pa" Saad ko habang mahigpit ang yakap sa asawa ko, wala naring nagawa ang mga anak ko at yumakap nalang rin saamin.
"FERDINAND"
Imee (Morocco)
"DADDY"
Sigaw ko na naka dapa na sa lupa wala na akong pakialam kung my makakita pa saakin.
"MGA HAYOP KAYO KINUHA NA NINYO LAHAT SAAMIN WALA NA KAYONG TINIRA.....Wala na ang daddy ko ano pa ba ang gusto ninyo...MGA WALA KAYONG AWA MGA PU*AN*I*A NINYO"
Kinuha nila lahat...Wala na ang Daddy ko ang masakit pa ay wala man lang ako sa tabi niya noong nawala siya...
