Stop it please, Robbie

Deel 16~ paniek

Raoul POV:
Het liefst blijf ik nu bij Robbie maar van Matthy moet ik mee naar beneden, misschien ook maar beter dan kan ik zelf ook een beetje bijkomen. "Hey jongens." Zegt Milo als we de kamer inkomen. "Hé Miel hoe gaat het?" "Ja wel oké met mij maar Koen heeft nog geen woord gezegd." Zegt hij en ik richt mijn aandacht op Koen, hij zit op het puntje van de bank en staart recht voor zich uit. Ik loop naar hem toe en ga op mijn hurken voor hem zitten. "Koen, Koentje!" Zeg ik en wrijf over zijn knie, geen reactie. "Koen, kom is bij." Zeg ik en pak zijn handen vast, ik knijp in zijn vinger net onder zijn nagel om te kijken of hij daardoor wakker wordt, en het werkt! "Wacht, wat, waarom zijn we thuis?! Waar is Robbie? We moeten Robbie vinden!" Koen springt op van de bank en begint in paniek te roepen. "Koen, Koen! Maatje rustig alles is oké." Zeg ik en duw Koen weer terug op de bank. "Koen, Robbie is boven het is goed." "Wat, hoe dan?! Hoe komt m
hij hier, hij was weg!" Nogsteeds is hij in de war. "Koen luister even rustig ja, we hebben Robbie gevonden en zijn toen naar huis gegaan. Je bent waarschijnlijk heel erg geschrokken waardoor je niks meer kon." Ik zie Koen langzaam weer een beetje ontspannen. "O-ohja I-ik weet het weer, we vonden hem bij een boom e-en toen zijn we naar huis gegaan." Zegt Koen en ik knik, hij heeft alles wel meegekregen maar was gewoon in een soort trans van de schrik.
"H-hoe gaat het met Robbie?!" Vraagt hij nog steeds wel een beetje gestrest. "Met Robbie gaat het wel oké, hij is lichtelijk onderkoelt geraakt maar zolang hij lekker warm in zijn bed blijft liggen komt dat vanzelf weer goed." Zegt Matthy en ik zie koen opgelucht zuchten. "Maar hoe gaat het met jou koen, ben je weer oké je bent bijna een uur in een soort trans geweest." Hij haalt zijn schouders. "Wel oké, I-ik schrok gewoon heel erg en, en ik weet niet wat er gebeurde." Hij laat zich zuchtend achter over vallen tegen de rugleuning. "Sorry ik had gewoon normaal moeten doen en jullie moeten helpen." Zegt hij en er staan tranen in zijn ogen. "Koen het geeft niet je kan er niks aan doen, we snappen heel goed dat je bent geschrokken." Zeg ik en wrijf over zijn been. "Echt?!" "Ja tuurlijk maatje als je ergens van schrikt reageert iedereen anders, vluchten, vechten of bevriezen dat zijn de drie reacties, en jij bevroor dat is heus niet erg." Zegt Matt en hij slaat een arm om Koen heen. "Weet je mannen ik denk dat het een goed idee is als we allemaal gaan slapen, het is al laat en het was een lange avond." Zeg ik en iedereen staat op en na gedag te hebben gezegd lopen Milo en Koen naar boven. "Ik ga weer bij Robbie liggen." Zegt Matt nog voordat ik naar boven wil lopen. "Weet je het zeker?" "Ja ik wil in de buurt zijn als het niet goed gaat vannacht, misschien krijgt hij van die koorts dromen ofzo en dan ben ik er snel bij." Ik twijfel even, Matt heeft zijn rust ook hard nodig maar waarschijnlijk kan ik hem toch niet overtuigen om het niet te doen. "Oké is goed, ik leg dat matras wel neer haal jij je spullen even." Zeg ik en hij knikt waarna hij naar zijn kamer loopt.

Matthy POV:
"Ben je echt zeker Matt?" Vraagt Raoul fluisterend nog een keer voordat hij de kamer uitloopt en ik knik. "Oké truste dan." "Truste." Zeg ik en Roel verlaat de kamer, nog even kijk ik naar de jongen die in het bed ligt voordat ik zelf ook ga liggen en in slaap val.

Volgende ochtend 08:30
Ik wordt wakker van geluid naast me, even moet ik nadenken waar ik ook al weer ben maar als ik me realiseer dat ik in Robs kamer lig ga ik meteen rechtop zitten. Ik zie hem een beetje bewegen dus sta ik op en loop ik naar hem toe. "M-Matt?" Slaperig kijkt hij me aan. "Hey Rob hoe gaat het?" Vraag ik en ga op het randje van zijn bed zitten.      "K-koud." "Ohh ik maak wel even een kruik voor je, hoe gaat het verder beetje geslapen." Vraag ik en hij knikt. "J-ja gaat wel prima alleen ik heb overal spierpijn ofzo." Zegt hij en zijn stem trilt van de kou. "Ohh dat komt door de koorts niks ergs. Mag ik trouwens even je koorts meten?" Vraag ik en hij knikt. "Even kijken, 33.8, nog niet veel beter." Zeg ik als ik het ding weer uit zijn oor haal. "Dus blijf maar lekker liggen, ik haal een kruik en een extra deken voor je." Zeg ik en wil opstaan. "Matt, moet ik echt de hele dag op bed blijven?" Vraagt hij. "Ja sorry Rob maar je moet warm blijven dus het is even niet anders." Zeg ik en loop de kamer uit.

Robbie POV:
Ik heb het zo koud, en elke spier in mijn lichaam doet zeer. Matthy is net de kamer uit om extra dingen te halen. Van gister avond weet ik alles nog precies, nouja er is een klein stukje weg, het stukje tussen dat ik in slaap viel onder de boom en dat we in de auto zaten. Ik weet niet waarom ik dat niet meer weet en ik weet ook niet waarom ze me zijn komen halen, ze wilden me toch weg hebben? Roel in ieder geval maar als ik het me goed herinner zat ik in de auto tegen hem aan. Ik weet het niet meer, waarom zijn ze me komen halen? Het is namelijk niet omdat ze om me geven, dat is het enige wat ik nog zeker weet, en ik snap het ook. "Rob kijk is een deken, een kruik en ik heb ook maar paracetamol meegenomen." Zegt Matt die mijn kamer in komt lopen. "Ohja dankjewel." Zeg ik en neem de paracetamol in, ondertussen legt Matthy de deken over me heen en geeft hij de kruik. "Kan ik nog wat voor je doen?" "Uh mag ik de afstandsbediening?" "Tuurlijk." Zegt hij en geeft de afstandsbediening. "Red je het zo?" Vraagt hij en ik knik, waarna hij de kamer uitloopt. Ik zet de tv aan, stiekem hoop ik dat er iemand gewoon even naar me toe komt en bij me blijft maar die kans is eigenlijk gewoon nul, ja misschien komen ze soms even checken maar ze zullen niet voor de gezelligheid bij me blijven.

Deel 16 alweer, een beetje een kut deel op het eind. Ik heb een plan in mijn hoofd maar moet nog ff kijken hoe ik daar precies ga komen en dan zijn dit soort delen een soort van weg daar naartoe.
Tja heeft even geduurd maar hier is het deel eindelijk! Het zou kunnen dat ik nog iets kleins aanpas maar dat zien jullie dan vanzelf. 😘

-1164 woorden 6 februari-