ANASON|TAEKOOK

▪︎unutursun beni.

Taehyung
Hissedilmeyen duygular,haykırılmayan çığlıklar,tutulamayan sözleri koca bir hoşcakala sığdıran da biz değilmiydik aslında.

Gurur aşkın önüne geçemezdi kimilerini aklını kimileri kalbini kullanırmış bense ne kalbimi ne aklımı kullanmayı becerebilmiştim.

İkisinin karmaşasında yenilen taraf olup gitmeyi yedirmiştim kendime.

Jungkook'un gözümün içine baka baka günlerce,haftalarca yalan söylemesini yedirememiştim kendime.

Dün gece eşyalarımı toplayıp Yoongiye Yeontan'ı alıp peşimden gelmesini istemiştim. Oda öyle yapmış benle birlikte Jungkook'un villasından ayrılmıştık.

Yol boyunca ikimizde konuşmamış,Yoongi'nin ısrarı üzerine onun evine gitmiştim. Biliyordu çünkü eğer evde yalnız kalırsam kendime zarar vereceğimi çok biliyordu.

Dün geceden sabaha kadar ağlamış hiçbirşey yemeden öylece yatağımda durmuştum. Diğer insanlar üzülünce çikolatalar,cipsler,şekerler falan yiyerek unutturdu sorunlarını benim ise sorunlarım mideme vururmuşcasına yemek yememi engellerdi bu yüzdendi belkide yaşıtlarıma göre sıska kalmam.

Sabah kalktığımda Yoongi'nin zoru ile kahvaltı yapmış yediğim şeyleri kusmuş ve bunu ona belli etmemek benim için çok zordu. Yoongi kahvaltı yaptıktan sonra işe gitmiş öğleden sonra geleceğini birşey isteyip istemediğimi sormuştu. Bense çikolatalı süt yerine muzlu süt istemiştim. Bu duruma Yoongi her ne kadar şaşırsa da sonradan belki tatlı yapacağımı düşünerek kabul etmişti.

Evde tek başıma oturmuş olanları sorguluyordum.

Annemin birgün gelip beni alacağı hayalini düşlerken Jungkook'un annesi olarak karşımda görmem benim için yıkımdan bile beterdi.

Onca sene beni sevdiğini düşündüğüm kadın bir adam uğruna hem beni hem babamı bırakıp gitmişti.

Jungkook'a annelik yapması en ağrıma giden şeydi bu. Hayır kıskanmıyorum sadece kırgınım Jungkook'a ben annemi ağlayarak ona anlatırken o susmuştu. Anlatmamıştı bana,annen benim annem dememişti,deseydi kızmazdım ona,sarılırdım bırakmazdım ben onu annemeydi tüm sinirim,hırsım,kırgınlığım.

Jungkook korkaktı...

Bana söyleyecek cesareti bulamayacak kadar korkaktı. Yalan söylemişti saklamıştı benden herşeyi. Bir ilişkide aradığım şeyin güven olduğunu oda biliyordu bizim ilişkimizin temelinde bile yalan yatıyordu başından beri güvenilmezmişiz.

Kafamdaki düşüncelerden kurtulmak için telefonu elime almış ve Jungkook'tan gelen aramalara bakmadan galeriye girmişti.

Galeride bile fotoğrafları varken nasıl kurtulabilirdim ki ondan.

Belkide kurtulmak istemiyorumdur Jungkook'umdan. Jungkook'un aşkı güzeldi,güzel severdi sevgisini her türlü dilden belli ederdi en çokta bu giderdi hoşuma.

Galeride onunla çekindiğimiz fotoğraflardan birine tıklamış ve fotoğrafı büyüterek sadece Jungkook'un olduğu kısmın gözükmesini sağlamıştım.Kırgınım...

Fotoğrafa baktığımda tek hissettiğim kırgınlıktı.

Fotoğrafa dalıp gitmişken çalan kapı ile önce biraz şaşırmış sonrada koltuktan kalkıp kapıya yönelmiştim. Yoongi bu saate gelmezdi çünkü bana öğleden sonra geleceğini söylemişti.

Kuşkulu bir şekilde kapıya yaklaşmış ve kim olduğunu sormuştum.

"Kim o?"

Başta hiçbir ses gelmemesi beni her ne kadar korkutsada ısrarcı bir şekilde orda beklemeye devam etmiştim.