შუაღამისას ძლიერმა თავის ტკივილმა გამაღვიძა,ძლივსძლივობით თვალები გავახილე, გარემო შევათვალიერე, ირგვლივ ბნელოდა ოთახის შუა ნაწილს კი ჩამოკიდებული ნათურა ძლივს ძლივობით ანათებდა, ერთი სიტყვით ძალიან შემაძრწუნებელი გარემო იყო, ჩემს გვერდით სკამზე მჯდომი ბიჭი იყო რომელსაც მგონი ჯიმინი ერქვა, მე კი სკამზე მიბმული ვიყავი, და ეს ჯაჭვები ძალიან მიჭერდა
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ჯიმინი: ოჰოო გაიღვიძე? - თქვა დაბალი ბოხი ხმით და სკამიდან წამოდგა
იუნა: ვერ ხედავ რო მღვიძავს? აქ რას ვაკეთებ
ჯიმინი: როგორც ჩანს ბევრი ლაპარაკი გიყვარს
იუნა: ჯერ ნახევარიც არ გამომიმჟღავნებია - ვთქვი და ჩავიცინე
პასუხი აღარ გაუცია და ჩემთან მოახლოება დაიწყო, ჩემი სკამის საზურგეს ცალი ხელით დაეყრდნო, და სახე ჩემთან ზედმეტად ახლოს მოიტანა
იუნა: იქნებ შენი სახე მომაშორო, იდიოტო -ვთქვი და მაშინვე სახე შეეცვალა
ჯიმინი: ბოზო, იცი მაინც საერთო ვინ ვარ? როგორ მიბედავ ასე ლაპარაკს - თქვა და ჩვენს შორის მანძილი კიდევ უფრო შეამცირა
იუნა: არა, არც მაინტერესებს, და კიდევ ერთხელ გიმეორებ რომ სახე მოაშორო - ვთქვი გაბრაზებული ტონით
ჯიმინი: აი ამ სიტყვების გამო კი დაგსჯი, და დამიჯერე არ მოგეწონება
იუნა: ამის უფლებას ვინ მოგცემს, ნაბიჭვარო
ჯიმინი: ამის გასაკეთებლად არავის უფლება არ მჭირდება -თქვა და ხელები გამიხსნა
