Zihnimdeki Sesler

Bölüm - 3-

Güneşin o güzel ışıkları sayesinde gözlerimi açtım.

Saate baktığımda saat 08.00' di.

Kalkıp tüm evi topladım ve koltuğa uzanıp dün yaşadığım şeyleri düşündüm.

Korkmamak imkansızdı. Dün kafamda ne olduğunu bilmediğim bir varlıkla konuşmuştum. Böyle birşey kimin başına gelir ki. Birde sanki çok normal bişeymiş gibi konuşması da apayrı bişeydi.

Daha önceden de sesler duyuyordum ama hiç bir zaman kafamdaki seslerle konuşmamıştım.

Acaba dünkü varlığın dediği gibi bir doktara gitsem fena olmazdı sanki.
Peki ya hoca?

Neden böyle birşey demişti ki.

Aklımdaki şeyin bir cin olma olasılığı beni baya bir ürkütnüştü.

Daha önceden okuduğum kitapların bir benzerinin başıma geleceği aklımın ucundan geçmezdi.

Çok garip birşeydi bu, bir türlü anlam veremiyordum, diyr düşüncelere dalmışken birden kapım çaldı.

Kalkıp baktığımda ise hiç kimse yoktu. Küçük çocuklar çalıp kaçmıştır diye düşündüğüm için çok ta umursamadım.

Çok önceden arkadaşlarımla tenha yerleri araştırıp video çekerdik, ruh çağırmaya çalışırdık acaba bu yüzden mi başıma böyle şeyler geliyor yoksa delirdim mi bir türlü çözemedim.

Bence en iyisi psikologa  bir randevu almaktı. Önce doktora gözükürüm sonra da bu konu hakkında biraz araştırma yaparım. Madem o bana kim olduğunu söylemiyordu,ben de kendim araştırarak kim olduğunu öğrenirdim.

1 hafta sonraya randevu almayı başarmıştım sonunda. Bu süre zarfında da araştırmalarımı yarılamış olurdum, tamamlayamazdım çünkü psikiyatristimin diyeceği şeyler çok önemliydi hatta herşey onun sözlerine bağlıydı.

Internette ne kadar araştıma yaptıysam hiç bir şey bulamadım. Hiç bir olay benim yaşadıklarımla ilişkili değildi. Lakin doğa üstü varlıklar olduğunu okumuştum her Ne kadar benim yaşadıklarıma benzesede hiç inanasım gelmiyordu.

Herşey psikologuma  ve zamana bağlıydı. Başıma böyle şeylerin geleceğini hayal bile edemezdim fakat şuan tüm korkuyu iliklerime kadar hissediyordum.
 
Garip ve acınası bir durumun içindeydim ve bir türlü çıkış yolu bulamıyordum.

~1 hafta sonra ~

Randevum erken olduğu için hızlıca kalkıp tüm işlerimi hallettim, sonra da  bir taksiye atlayıp hastaneye gittim.

-Merhaba doktor bey

-Merhaba Asilay hanım tam olarak neyiniz var acaba?

-Doktor bey zihinimde sesler duyuyorum hatta 1 hafta önce aklımdaki sesle ciddi ciddi konuştum hatta kendisi bir doktor veya bir hocaya ihtiyacım olduğunu söyledi. Ailem daha önceden deliyim diye hastaneye yatırmaya çalışmıştı ama ben iyi olduğumu söyleyip kaçmıştım. Ama dünkü ses öyle söyleyince gelme ihtiyacı duydum.

-Anlıyorum Asilay hanım. Bir kaç test uygulayacağım Asilay hanım sonra da duruma göre terapi seansları yaparız Asilay hanım.

- Tamam doktor bey.

Uzunca bir süre testen geçtikten sonra doktor evime gidebileceğimi söylemişti fakat doktorun bakışı bile değişmişti ne oldu acaba diye düşünüp soru sormaya çalıştığımda bi anda beni tersleyip kovdu. Her zamanki gibi hiç birşey anlamamıştım.

Eve gelip hemen bir ılık duş aldım ve yatağıma uzandım tüm olanları düşünmeye başladım geçmişimi geleceğimi,daha ne kadar sürecekti bu durum bilmiyorum ama kısa sürede çok yıprandığım kesindi.

Ailemi çok özlemiştim ama onlar bana inanmazken ve hastaneye yatırma çabalarından dolayı yanlarına gidemezdim. Okadar kötü bir şeydi ki bu anlatmam. Kafamdaki ses tüm hayatımı değiştirmişti, tüm sevdiklerimi elimden almıştı.

Her ne kadar ağlamamak için kendimi zorlasam da gözyaşlarımın akmasına engel olamadım. Göz yaşlarım yavaşça hıçkırıklara dönüşmeye başlamıştı. Üzüntüyle karışık aniden gelen sinirle tüm odayı dağıtmıştım. Sakinleşince tüm odayı güzelce temizleyip topladım.

~497 kelime~

Evet arkadaşlar bir bölüm sonuna daha geldik umarım güzel olmuştur.
Kitap hakkındaki duygu ve düşüncelerinizi yazarsanız çok memnun olurum. Şimdiden herşey için çok teşekkür ederim. ❤️❤️