Yoongi
Κρατάω στο χέρι μου το στικάκι με τις στιγμές μου από το δωμάτιο με τη Hana. Κάθε μέρα μισώ και περισσότερο τον εαυτό μου. Δεν θέλω να πιστέψω πως κάνω κάτι τέτοιο...
«Έτοιμο;» ρωτάει ο Taehyung τη στιγμή που μπαίνει μέσα.
«Ναι... Δεν φαίνομαι καθόλου.»
Το παίρνει απότομα από το χέρι μου με ένα χαμόγελο ικανοποίησης.
«Μπράβο ρε. Πέρασες καλά;»
Αν πέρασα καλά; Τι σημασία έχει; Και να πέρασα το "πουλάω" για να κάνω κάτι κακό...για να προκαλέσω κακό σε μια γυναίκα που δεν μας φταίει σε τίποτα. Όλα στο όνομα της εκδίκησης.
«Δεν έχει αυτό σημασία... Ξέρεις σκεφτόμουν πως ίσως αρκούν μερικές φωτογραφίες».
«Δεν είναι το ίδιο» διαφωνεί αμέσως.
«Είναι καλή γυναίκα η Hana. Δεν θέλω να της το κάνουμε.»
Αμέσως κουνάει αρνητικά το κεφάλι του.
«Όχι. Λίγες φωτογραφίες θα νευριάσουν τον άνδρα της. Ένα βίντεο όμως, να πηδιέται με άλλον θα τον εξοργίσει. Σκέψου πόσο θα τρέμει στην ιδέα πως αυτό μπορεί να δημοσιευτεί και να το δει ο κοινωνικός του κύκλος ή ο πατέρας του. Ο πατέρας μου.»
«Μπορεί όμως να το δούνε και τα παιδιά της.»
«Δεν θα γίνει αυτό, στο υπόσχομαι. Εμείς δεν πρόκειται να το δημοσιεύσουμε. Θέλω μόνο να το δει ο αδερφούλης μου και να πληγωθεί. Να διαλυθεί η οικογένεια του. Και πάλι δεν θα νιώσει τον πόνο που ένιωσα εγώ»
«Εντάξει» συμφωνώ ξέροντας πως δεν γίνεται να τον μεταπείσω.
«Ο Kim Bo Sung θα πάρει επιτέλους αυτό που του αξίζει.»
«Εγώ αυτό που θέλω είναι να βρεις εσύ επιτέλους γαλήνη.»
Για αυτό τον βοηθάω. Θέλω να διώξει τους δαίμονες του. Θέλω να ηρεμήσει, να αφήσει πίσω του το μίσος και να μπορέσει να ζήσει. Κι ας γίναμε εγκληματίες για να το καταφέρουμε. Κι ας γίναμε κάποιοι άλλοι.
Κι ας μίσησα τον εαυτό μου.
«Τώρα όλα τελείωσαν» του λέω με ήρεμη φωνή.
«Όλα; Όχι, όχι. Πρέπει να μάθει πως εγώ διέλυσα την οικογένεια του. Πως εγώ κατέστρεψα τη ζωή του.»
YOU ARE READING
•Darkness•
FanfictionΣκοτάδι... όλοι το έχουμε μέσα μας... άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο. Άλλοι το αγκαλιάζουμε, άλλοι αρνούμαστε να το αποδεχτούμε. * Yoonmin Taekook *
