Chapter 1

4 0 0
                                    

Maika

Pansamantala akong natigilan sa sinabi ni Carlo. Ano raw?! Totohanin?! Lokong 'to e ngayon pa nga lang kami nagkakilala. He's weird talaga.

"Ano bang pinagsasasabi mo d'yan? Oh, ito na 'yong book, iyo na. Alagaan mo nang mabuti 'yan ah." hindi ko alam kung bakit pero nanginginig siya no'ng tanggapin niya ang libro. Siguro dahil sa excitement.

"Thank you! Oh, paano. Aalis na 'ko, salamat dito at sa nakakabusog na dinner!" nakangiti niyang wika. May naramdaman akong kakaiba sa ngiti na iyon. Mukhang naramdaman rin naman niya kaya naman sinabi niyang "Ayos lang ako. Pahatid nalang ako sa labas ng gate niyo."

At gano'n nga, bumaba na kami ng kwarto ko at dumaan muna sa sala para magpaalam kina Dad at Aunty. Matapos no'n ay hinatid ko na siya sa gate.

"Oh pa'no, see you tomorrow nalang," sabi ko.
"Agahan mo bukas para may kausap ako." dagdag ko pa.
"Opo prinsesa," prinsesa?!
"Oh siya, alis na 'ko, bye!" paalam niya.

Pinanood ko pa ang unti-unting paglayo ng kanyang pigura sa paningin ko hanggang sa maging isang malabong imahe na lamang sa aking mga mata bago ako bumalik sa loob ng bahay.

"Nakauwi na ba siya, Maika?" tanong ni Aunty Sandy nang makitang nakapasok na ako sa bahay.
"Opo." naka-ugalian ko na ang 'Isang tanong, Isang sagot' na kasabihan kaya naman minsan may naiirita sa akin.

I don't care though, this is my life and that's my beliefs and wants, they're not allowed to meddle with my life, even if it's Dad.

"Is it true? That he's your boyfriend?" she asked again. Napaisip ako, what if I say yes? Will it make a difference? Besides, it seems that Dad and Aunty believed on what Carlo said, and Carlo already said it that we can just pretend for now. So I guess, nothing will be lost.

"Yes, and I do love him." I don't know why I said that. Maybe for them to stop asking already and just leave me alone. "To be honest, Hija, I like him for you. I'm happy that you have him." to be honest too, I don't like you. You're replacing my Mom's position in our lives and I hate your very existence. Call it bad or inappropriate but that's what I think.

"Thank you, Aunty. I'll go to my room na, inaantok na po ako." pagkatapos noon ay umakyat na ako sa kwarto ko at naghilamos muna bago matulog. May kumatok pa sa pinto ko nang patulog na ako pero hindi ko na pinansin kasi alam kong si Dad lang 'yon. He always checks if I'm asleep or not, that's kind of sweet of him to be honest.

After that I decided to embrace the existence of sleep and became one of it.

-----

Morning came and that means I'm going to school again and will became a slave of boredom. But not today and the other days that'll follow, because I have Carlo na. I woke up around 5 AM, sasanayin ko nang gisingin ang sarili nang ganito kaaga. Bago kasi ako matulog kagabi ch-in-at ko si Carlo and asked when and what time he wakes up. He answered 5 AM so here I am, walking half-awake to my bathroom to take a cold bath.

After that, I wore my uniform and went downstairs for breakfast. Nagulat pa si Dad nang makitang ang aga kong nagising. Well mas nagulat pa nga ako 'no! When I went downstairs, I saw him and Aunty kissing! And it's not just a peck, it's a lips to lips kiss for God's sake.

"It's still 5:45 in the morning and you're doing that kind of stuff already." I said and walked towards the dining table to eat my breakfast. Mabuti nalang at may mga naka-hain na, akala ko kasi wala pa.

Stars Series 1: Stars Will Be The WitnessWhere stories live. Discover now