Κεφάλαιο 1

1.1K 31 13
                                    

1 χρόνο αργότερα

«Πέτρο!» Φώναξε μπαίνοντας στο σπίτι. Πέταξε η Άννα αμέσως τα παπούτσια της, άφησε στον καναπέ την τσάντα της και το παλτό της, και μόλις τον κοίταξε στο βάθος του διαμερίσματος όπου ήταν το δωμάτιο ζωγραφική μας, χαμογέλασε πλατιά και ζεστά. Προχώρησε προς τον αγόρι της και τύλιξε τα χέρια της γύρω του.
«Συγχαρητήρια μωρό μου τους κατέπληξες όλους» ψέλλισε ο Πέτρος πάνω στα χείλη της και την φίλησε απαλά.
Τον κοίταξε με λατρεία και ένιωθε ασφάλεια..
«Σου οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ αν δεν σε είχα γνωρίσει δεν θα σχεδιάζες την γκαλερί μου και επίσης αν δεν έβαζα τα έργα μου τώρα το περιοδικό δεν θα έγραφε για μένα» Του χάιδεψε το μάγουλο τρυφερά..
Την έπιασε το χέρι και την οδήγησε στην τραπεζαρία, η Άννα κοίταξε το δείπνο που είχε ετοιμάσει ο Πέτρος.
«Όλα είναι τόσο όμορφα!» αναφώνησε χαρούμενη.
«Το μόνο που θέλω είναι να βλέπω το χαμόγελο στο πρόσωπο σου, θέλω να είσαι ευτυχισμένη» Ψέλλισε
Η Άννα πέρασε τα δάχτυλα της μέσα από τα καστανά μαλλιά του»
«Ειμαι πολύ ευτυχισμένος που σε έχω» πέρασε το χέρι του στον αυχένα της και τράβηξε το πρόσωπο της κοντά στο δικό του διεκδικώντας τα χείλη της.

1 χρόνο πρίν

Αγαπημένοι μου αναγνώστες οι άνδρες δεν είναι πάντα αυτό που φαίνεται, οι άνδρες κυβερνούν όλο τον κόσμο, γι' αυτό ο κόσμος είναι περίπλοκος όπως και οι γυναίκες. Δεν πρέπει για κανένα λόγο να περιμένετε τον πρίγκιπα του παραμυθιού για να μάθετε να ελέγχετε τα αισθηματικά σας, ίσως με κάποιες τακτικές κάνω τον άνδρα να με ερωτευτεί και θα το μοιραστώ εδώ στο ημερολόγιο μου. Έκλεισα το λάπτοπ μου και το άφησα στο τραπέζι του σαλονιού και πήγα για ύπνο.

*Πέτρος*
«Η Δεσποινίς Βελιώτη ανέθεσε σε μένα το project για να την αναλάβω εγω» απάντησε φανερά εκνευρισμένος.
«Η Άννα Βελιώτη με εμπιστεύτηκε να βρω έναν αρχιτέκτονα για τα σχέδια όμως εσύ είσαι ακόμα αρχάριος και δεν μπορώ να σε αναθέσω κάτι τόσο δύσκολο και προτίμησα την δουλειά να την αναθέσω στον Παναγιώτη»
«Δουλεύω εδώ και έναν χρόνο δίπλα σας και εσείς μου μάθατε και μαθαίνω ακόμα την δουλειά, είμαι έτοιμος να αναλάβω της ευθύνες μου γι' αυτό το μεγάλο project»
«Μπορείς να ασχοληθείς με τα υλικά αλλά το σχέδιο το έχω αναθέσει στον Παναγιώτη»
«Δώστε το σε μένα και θα σας το αποδείξω» Ήταν αρκετά σίγουρος.
«Δεν είμαι σίγουρος άφησε με να το σκεφτώ και θα σου απαντήσω σε δύο ημέρες»
Έφυγε θυμωμένος από το γραφείο του διευθυντή και προχώρησε στον χώρο με τα γραφεία και μπούκαρε στο γραφείο του Παναγιώτη.
«Παναγιώτη, με πιο δικαίωμα κλέβεις την δουλειά μου;» τον είδε να κάθεται στην καρέκλα του γραφείου του.
«Ποια δουλειά; Έμενα μου την ανέθεσε το αφεντικό»σηκώθηκε και πλησίασε τον φίλο του.
«Αυτήν που την έκλεψες»
«Με πίεσε δεν την θέλω, εξάλλου πιστεύει στις ικανότητες μου»
«Ξέρεις κάτι θα παραιτηθώ δεν θα με βγάζει ανίκανο, δεν τον έχω ανάγκη, θα ανοίξω δικό μου γραφείο, το ίδιο να κάνετε και εσείς»
«Πρώτα απ' όλα ηρέμησε, ας μείνουμε εδώ μέχρι να βρούμε χώρο να ανοίξουμε το δικό μας γραφείο και επίσης θα συνεργαστούμε θέλω να την βοήθεια σου δεν θα επέλεγα αυτή την δουλειά χωρίς το συνεταιρακι μου»
«Έχεις δίκιο ρε φίλε»
«Κοίτα για να σου φτιάξω το κέφι σήμερα διοργανώνει πάρτυ ο φίλος μου ο Αχιλλέας που γνώρισες, που γνωρίζει σχεδόν όλη την Πάτρα, και εκεί θα έρθουν όλοι οι νεολαίοι, θα έχει φάση να γνωρίσουμε κάνα πιπανακι» είπε ο Φραγκίσκος
«Πιστευω το πάρτυ να έχει ενδιαφέρον γιατί θα ξενερώσω»
«Πιστεψε με θα έχει»
«Τωρα στις δουλεύεις μας» είπε ο Παναγιώτης που είναι πιο λογικός.

The Tactics Of LoveΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα