Zech Chartreuse

08

Zech's POV

       NAKA-AWANG ang labi ko nang tumingin sa kanya. Anger evident in her eyes. Sa sobrang galit hindi na niya mapigilan ang maiyak. Her eyes tell how much she suffered and how deep the pain.

Hindi ko maintindihan kung bakit sobra sobrang galit ang nararamdaman niya.

Unti-unti ako lumapit sa kanya at umupo nag squat para magpantay kami. Sinubukan ko hawakan ang kanyang mukha pero galit niya itong hinawi.

"Y-You nearly killed him! Mamamatay kang tao!" puno ng poot niyang sabi.

Agad na dumalo sa amin si Nite. "Zech, dalhin mo agad siya sa bahay mo! Darating na ang mga founder kapag narinig niya 'yan alam mo hindi nila ito papalagpasin."

Walang atubili ko siyang kinarga sa braso. Hindi din siya umalma, pinagmasdan niya lang ako na puno ng pandidiri at panghuhusga.

I killed a lot of people, I went to different judgements but this is the first time, I got hurt.

Kitang-kita ko ang galit sa mga mata ni Isaiah habang sinasakal ang lalaking nahuli namin. "We will interview him first, Isaiah! Ang founder ang magbibigay ng hatol!" Nite shouted in frustration.

Kinalagan naman ito ni Isaiah pero tinali niya ito para hindi makawala.

Buhat-buhat ko siyang umalis sa Mall, nagtungo agad kami sa parking lot at binaba siya. Akmang isusuot ko na ang helmet sa kanya at hinawi niya ang kamay ko.

"You killer! Ilang buhay pa ba ang kikitilin mo para lang sa sarili mo kapakanan! You disgusting killer!" ang boses niya ay puno ng pandidiri.

Despite how monstrous I Am. I'm still a human. Magsisinungaling ako kung sasabihin ko hindi ako na hindi ako nasasaktan.

Nanginginig ko inabot ang kanyang braso. "Sa bahay na natin ito pag-usapan. The founders will be here, at kapag narinig ka nila hindi ka nila papakawalan! Hell, I will protect you but they are more powerful. May problema ang Roccero Empire ngayon ay hindi ako matutulungan. So, I'm begging let's go home, baby. I can't risk your safety." pagkatapos ng lahat ng pinagdaanan ko sa buhay, ngayon lang ulit ako natakot.

It is kinda frustrating how I wish to feel this emotion, but I'm too afraid to lose her in our own battle field.

"Papatayin na muna kita bago ako mamatay!" she hissed in anger.

I desperately nod my head. "Tutulungan kita patayin ang sarili ko pero kailangan muna kita maalis dito, hmm," my voice is shaking. Hindi ko na rin ito makilala pa.

Kahit nagpupumiglas pa ay isinakay ko na siya sa motor ako at ako ang nag-drive. Agad ko ito pinaandar na mabilis.

When we're on our way to my house, nakasalubong namin ang grupo ng mga motor na sakay ang founders.

Nang makarating kami sa bahay ay agad siya bumaba at nandidiri parin ako tinitingnan.

"I will contact the pilot to fetch us here. You won't tell what you saw or else I will kill you," I coldly said without emotion.

Pinilit ko tatagan ang boses ko kung yun lang ang tanging paraan para hindi siya galawin ng organisasyon.

Hindi siya mapaniwalang tinitigan ako. "Y-You are really capable of doing that?" she nervously asked.

Unti-unti ko siya nilapitan. Walang puso ko kinuha ang kanyang buhok at hinila ito. Bakas ang gulat at galit sa kanyang mga mata.

"I'm a monster woman. I killed for living so don't estimate what I can do," I gritted myself in anger. Galit para sarili ko.