"Çok yakınımdasın kedicik. Dikkat et, ısırabilirim."
"O halde sana yeni bir bilgi daha çıngıraklı." Öfkesi birden çekilmişti. "Bir Aslanın dişleri de çok keskindir. Dikkat et. Ben sadece ısırmam, parçalarım."
"Vay be!" dedim hiç oralı olmadan. "Nası...
Yeni bölüm için bol bol yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayalım. ❤️
Yılan emojisini şuraya bırakın da başlayalım 🐍
Keyifli Okumalar...
🎶
X V I - Darkness
🎶
Oops! Questa immagine non segue le nostre linee guida sui contenuti. Per continuare la pubblicazione, provare a rimuoverlo o caricare un altro.
Instagram: e.s.mare Esmare_den
Tiktok:Esmareden(Alıntılar, bölüm çizimleri için takip edebilirsiniz.)
Oops! Questa immagine non segue le nostre linee guida sui contenuti. Per continuare la pubblicazione, provare a rimuoverlo o caricare un altro.
⚔ "Belki de efsunludur. Belki de... Sen efsunlusundur." ⚔
Oyuna gelmiştim ve anlamıştım ki o gün karşılaştığım bu adamın zehirli zihni annemle bile yarışırdı. Annem beni istemediğim, düşüncesiyle bile iğrendiğim bir adama itmişti. Onunla evlenmeme neden olmuştu.
Annem benim Aslanlara yakalanmama sebep olmuştu. Annemden kaçmıştım, bana çizdiği yoldan da ama kahrolası bu Aslandan bir türlü kaçamıyordum. O kaçacağım yolları bile aslında kendi çizmişti. Benim sandığım her düşünceyi gizlice şekillendirmişti. Geçidi aradığımı çoktan anlamıştı, bulamadığımı da biliyordu ve öylesine kurduğunu sandığım cümlelerle beni çıkışa yönlendirip yolumu kesmişti. Beni yine mahkûm etmişti.
Beni annesini zehirleyerek mahkûm etmişti. Belli ki bu adam annemden bile daha karanlık bir zihne sahipti.
Kulaklarımda yankılanan kırbaç sesine sonunda sadece hafif bir inleme eklendi. Sıkıca birbirine bastırdığım gözlerimi açıp karşımdaki hücreye baktım. Küfürlerim, bağırışlarım, ettiğim hiçbir kelime fayda etmediğinde susmuştum ve dakikalar sonra bu söylediğim ilk şey oldu. "Yeter! Bayıldı işte!"
Bir kırbaç sesi daha geldi ama Vilas tepki vermedi. Sırtımı yasladığım kirli duvardan ayırıp hızla ayağa kalktım ve parmaklıklara yürüdüm. Ellerim soğuk ve paslı metali sıkıca sararken avuç içimdeki yanık yine şiddetli bir acıyla varlığını belli etti. "Yeter!" diye bağırdım karşıdaki dazlak Aslana. Beni umursamadı bile. Başımı çevirip hücrelerin arasındaki koridorda dolanan askere baktım. "Ona durmasını söyle! Bayıldı, ölmesi mi gerekiyor! Durdur onu!"
