Sonsuza Kadar Elveda... |Omori | Orjinal Wattpad Hikâyesi

Sonsuza Kadar Elveda...(FİNAL)

Selamlar saygılar millet! Ben acemi yazarınız Mina.

Omori serisinin son bölümüne hoşgeldiniz!

Çok uzatmadan başlayalım...

━━━━━━ ◦ ❖ ◦ ━━━━━
(Son yaşananlardan sonra...)
(Hero'nun gözünden.)
Aradan bir gün geçti. İki arkadaş kaybettik, dün zor bir gün oldu.

Basil belki masum olabilir,ama bu onunda işin içinde olduğu gerçeğini değiştirmez.

Hayatımda edindiğim ilk düşman,eski dostum...Sunny. Onu bir daha asla arkadaş olarak göremem,asla bir daha güvenmem. O bir katil,yalancı...

Bizi yalan kuyusuna çekti,ve bizde onun ipine güvenerek kuyusuna indik. Nereden bilebilirdik ipi makasla keseceğini?

Önce Basil'ı kandırdı. Sonra kardeşimi,sonra ise hepimizi yavaş yavaş kuyusuna atıp ipi kesti. O kadar çok ip birikti ki,Aubrey bir problem olduğunu anladı. Bizi kuyudan çıkartmak için ipleri birbirine bağladı ve kendisiyle beraber herkesi kurtardı.

Ama,o kuyudan çıkmış olmamız,içinde ki yalanlardan kurtulmuş olduğumuz anlamına gelmez. O kuyuda ıslandık,giysilerimiz kurusa bile ruhumuzda her zaman o suyun lekesi kalacak...

Şu an,Kel ile evdeyiz. Annemler teyzemin evine gitti,yanlarında Sally'i de götürdüler, sadece ikimiz varız.

Hiç konuşmadık,bu konuyu açmak istediğini sanmıyorum. Kardeşim,o kuyuda ruhu en çok lekelenen kişi oldu. Güven sorunları yaşayacağına eminim...bir daha eskisi kadar pozitif olmayacak,bir daha eskisi gibi neşeli olmayacak,sürekli şaka yapıp ortamı güldürmeyecek...

Kişiliği yüzünden yapabilir,ama eskisi gibi olamaz...çünkü ruhu lekelendi. Simsiyah bir renk ile,bembeyaz masum ruhu lekelendi o kuyuda. Bir daha asla eski Kelsey olmayacak..

Eski Kel,şu an yanımda oturup sessizce salonu izlemezdi. İlla eğlenmek veya ses çıkarmak için bir şey bulurdu.

...

Küçük kardeşime ne yaptın sen,Sunny...

Sessizlikten rahatsız olduğumu fark ettim, bu yüzden farklı bir konu açtım.

Hero: Hey,Kel. Yemek yapmak ister misin?

Kel,yüzüme duygusuz bir ifade ile baktı.

Kel: Hayır,sağol. Sen istiyorsan yap.

Bu cevabı beklemiyordum...

Hero: Kel,zor bir dönem olduğunu biliyorum. Ama hayattan tamamen kopamazsın. İlla bu günlerde geçecek,ilerde pişman olacağın bir şey yapmanı istemiyorum.

Kel: Hero,beni rahat bırak. Lütfen.

Kel ayağa kalkıp odamıza doğru ilerledi. Merdivenlerden çıkmadan önce,bana tekrar baktı.

Kel: Yalnız kalmak istiyorum. En azından,bir süreliğine.

Kel merdivenlerden çıkıp odamıza girdi ve kapıyı kapattı. 

...

Onun için endişeleniyorum. Umarım bu işin sonu kötü olmaz...

Onunla konuşmam gerek.

Koltuktan kalkıp hızlı adımlar ile üst kata çıktım ve odamıza girdim. Kel,kendi yatağında oturmuş,telefon elinde bir şeyler yazıyordu.