Κεφαλαιο 5

40 9 7
                                    

Μια μέρα όμως, είχε έρθει η ώρα να τηρήσουμε τους όρκους μας. Είχαμε πάει να φάμε σε μια ταβέρνα. Όλα ήταν καλά μέχρι που έγινε κάτι τραγικό. Κάποιος μπήκε μέσα, άρχισε να πυροβολεί παντού. Εγώ ειχα πάρει εκείνον αγκαλιά επειδή φοβόμουν. Αυτός μου υποσχέθηκε πως όλα θα πάνε καλά. Η μοίρα όμως είχε άλλα σχέδια. Μια σφαίρα χτύπησε με δύναμη το πρόσωπο εκείνου. Έπεσε κάτω. Ακούμπησα το χλωμό πρόσωπο του και έκλαιγα. Ήταν νεκρός. Πήρα αγκαλιά το χωρισμένο από την ψυχή του σώμα του. Έπρεπε όμως να τηρήσω τον όρκο μου. Ο δολοφόνος πυροβολούσε ακατάπαυστα. Μπήκα μπροστά στο όπλο και μια σφαίρα με χτυπησε. Έπεσα πάνω στο νεκρό σώμα εκείνου. Εκείνου που του είχα ορκιστεί κάτι που ποτε δεν ξέχασα. Είχε έρθει η ώρα να το αποδείξω. Η κηδεία μας ήταν κοινή και οι τάφοι μας ήταν ο ένας δίπλα στον άλλον. Και οι δυο τάφοι όμως είχαν πάνω χαραγμένη εκείνη την φράση. "Μαζί για παντα. Ακόμα και στον θάνατο."

Μαζί για πάντα #tys2023Where stories live. Discover now