Yakamoz

Mutluluk Caddesi Ve Sır sokağı

Şarkılar: 

Adamlar - Koca yaşlı şişko dünya 

Cem Adrian - Tanrı aslında sever hepimizi

Sadece kalbinden değil, ruhundan da vurulur insan. - D. S.

Yankı Gece Ateş

Abim, Barla ve ben sahilde oturuyorduk. Abim köpeğiyle denize girerken Barla benimle uğraşıyordu. "Hadi Yankı kalk bizde denize girelim." dedi büyük bir neşeyle. "Islanmamayı tercih ediyorum Barla." dediklerim umurunda değil gibiydi. Kolumdan tutup beni kaldırmaya çalışıyordu. Yere düşmesiyle kahkahalara boğulmam bir oldu. "Gülme ya," dedi. "Denizcimcim Yankı'ya bir şey de." çocuk gibiydi. "Ne diyebilirim Barla." dedi abim köpeğiyle yanımıza gelerek. Köpeği Oslo silkelenerek beni de ıslatmıştı. "Gıcık köpek!" diye bağırırken abim ve Barla bana gülüyordu. Barla sarhoş haliyle konuştu "Oh olsun sana Yankı."dedi. Sarhoşken çok komik oluyordu. Bazen bana yavşamaya kalkışıyordu. Barla daha fazla durmayıp gidince abimle kaldık. Denizi izlemeye başladım. Derin bir sessizlik oluşmuştu. "Miniğim birlikte bir şeyler yapalım mı?" diyerek sessizliği böldü abim. "Olur ama ne yapacağız ki?" uzun zamandır birlikte bir şeyler yapmıyorduk. "Lunaparka gidelim mi?" diye sordu i harfini uzatarak. 

Çocuk gibiydi. Evet bir katildi, hepimiz katildik. İnsanlar katildi. İnsanlar söylediği sözlerle cinayet işlerdi. Abim en başından beri hep bizi korumuş, bizim için Levent Ateş'in işkencelerine katlanmıştı. Çocuk olamamıştı çocuk olma hakkı elinden alınmıştı. O da o hakkı kendine şimdi tanıyordu. Çocuktu. Yaşadıklarıyla yerinde yetişkin olurken yerinde çocuk olabiliyordu. Onun ağacı ölmemişti, kurumuştu. "Olur, hadi." dedim. Arabaya binmem için ön koltuğun kapısını açtı. Ben bindikten sonra "Kemerini tak Yankı." diyerek beni uyardı. Uyarmasıyla kemerimi taktım o da kapıyı kapatıp sürücü koltuğuna geçti. Kemerini takıp arabayı çalıştırdı. Lunaparka giderken oluşan heyecanlı sessizliği bozdum. "Şarkı açalım mı?" dedim neşeyle. "Olur" deyip beni onayladı. Radyodan rastgele bir şarkı açtı. Adamlar - Koca yaşlı şişko dünya. Şarkının sesini açıp şarkıya eşlik etmeye başladım.  

"Yükünü bırak, yamacıma çömel. Üstün başın yara bere, gülüşün özel." Abim de bana eşlik etti.

"Biz bizi iyi biliriz, aynı yolda eskimişiz. Suretimiz benzer."  Bu sefer aynı anda söyledik.

"Kiminin babası padişah, sorunu çözer. Kiminin babası fotoğraftan gülümser. Kimi gider uzaya, öbürü bi' odada. Müebbet komada!" İkimizde gülüyorduk. Gerçekten gülüyorduk. Ve abim gerçekten gülüyordu. Susarak onun şarkıya eşlik etmesini izledim. "Her sabah yeni bi' filme başladım. Farklı sonlar istesem de hep aynı finalle bitti. Sonra birden dank etti, dünyayı anladım. Aldım onu karşıma, anlatmaya başladım." Devam etti. "Koca yaşlı şişko dünya," 

Ben söyledim. "Koca yaşlı şişko dünya."

"Ben dağıttım evini, sen erittin beynimi." Bir abim bir ben söylüyorduk.

"Koca yaşlı, şişko dünya." 

"Gel anlaşalım senle, ver gözümün ferini geri."

"Geri, geri, geri, geri."

Şarkının devamını birlikte söyledik. Sonunda lunaparka gelmiştik. Aynı anda arabadan indik, abim kapıyı kilitleyip yanıma geldi. "Hız trenine son giden korku trenine tek başına biner." dedi ve koşmaya başladı. "Abi ya!" arkasından bağırıp koşmaya başladım. Hız trenine gelmiştik, "Hadi bakalım." dedi. Ben hız trenine binmiştim. Görevli güvenlikleri kapatmak için geldi fakat abim yoktu. "Abi hadi, gelsene." dedim. Bana güldü. "Üzgünüm kardeşim, sana iyi eğlenceler. Bir şey olursa bağırman yeterli." dedi ve gülmeye devam etti. Abime cevap vermeme kalmadı ve hız treni çalıştı. En tepeye ulaşmıştı. Oldukça yüksekti. "Siktir," bir anda aşağı inmeye başladık. Bağırıyordum. Hız treni bir anda durdu ve tekrar çalıştı. Çok hızlı gidiyordu, tekrar az önce ki bir yere geldiğimde tepki vermedim. Böyle 4 turdan sonra indim. Abim hala bana gülüyordu. Başım dönüyordu. "Gülme." dedim. Fakat dinlemiyordu. "Hadi korku trenine!" dedim sırtına atlayarak. "Tamam tamam." dedi. Korku trenine geldiğimizde ilk önce abim bindi. "İyi eğlenceler." dedim kıkırdayarak. Korku treni çalıştı ve abim oldukça rahat görünüyordu.