Barlas "Eve gidince bana yaparsın dansını Güzelim hadi biz gidelim" dedi
"Çok fırsatçısınız beyefendi ama ben evliyim kocam bu dediğinizi duysa sizin gelmişinizi geçmişinizi sike-" elini ağzıma kapayıp beni kucağına aldı "Sus yavrum"
"Biz Gidiyoruz"...
Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayalım olur mu :)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Gidecekleri ev bu)
~keyifli okumalar... ....
Barlasdan
Hümaya hastaneye gitmek için ısrar etsemde kabul etmemişti, balkonda bir müddet öyle kaldıktan sonra kollarımda ağlamaktan yorgun düşerek uyuyakalmıştı.
Onu yatak odasına götürüp yatırdıktan sonra üzerini örterek dudaklarımı alnına bastırdım.
İçerideki kanı sildikten sonra sofrayıda toparlayarak mutfağa kaldırdım.
Şimdi karargaha gidip Hakan komutana hesap verme.. pardon hesap sorma vaktiydi.
Evden çıkarak Yavuz'u aradım "Nerdesin?"
"Karargahtayım Şeymanın koluna dikiş atıldıktan sonra buraya getirdim, Hakan komutan çok sinirli acil seninle görüşmek istiyor."
Öfke ile "sinirli mi?" dedim "hangi hakla? Kızının omzuna sıktım... kafasına sıkıp kurtulmak vardı... ama dua etsin ben bir askerim ve her önüme geleni öldürmüyorum"
"Sakin ol Barlas.."
"Sakin falan olamam birader, oraya gelip sinirli nasıl olunur onu göstereceğim! şu an pimi çekilmiş bomba gibiyim Yavuz, sakın önümde durma seni de yakarım!" Cevabını beklemeden kapattım telefonu.
Arabayı çalıştırarak son sürat karargaha gittim, Sinirden bütün vücudum gerilmişti.
Karargahın önüne arabayı park ederek hızla içeriye girdim koridorda beni yakalayan Yavuz kolumdan tuttu "Barlas bak çok sinirlisin... sakinleş öyle git."
"Yavuz bırak... bak kırmak istemiyorum seni.."
"Kır kardeşim, canın sağolsun. Ama sakinleş bir"
"Lan ne sakini, ne sakini? Adamın kızı gelmiş evime, karma bıçak çekmiş, bunlara rağmen bir de o mu bana sinirleniyor? Başlarım böyle işede komutanada!"
"Haklısın kardeşim ama bak öfke ile kalkıyorsun... zararla oturursun..."
"Yavuz sen Hümayı gördün mü? Hümanın ne kadar korktuğunu gördün mü? Siz gittikten sonra nasıl ağladığını gördün mü?" Cevap vermeyince daha da yüksek sesle bağırdım "Ben gördüm! Şimdi bırak beni de gideyim.."
"Hümayı görmedim ama seni gördüm kardeşim, biliyorum senin nasıl bir arıza olduğunu. Şimdi geç şuraya sakinleş, ondan sonra git." beni çekiştirerek koltuğa oturttu.
Beni bırakmayacağını bildiğim için oturup bekledim. O sırada Yavuz Şeymanın bu olayları nereden öğrendiğini anlattı.
Berrak ile Hüma konuşurken onları dinlemiş ve böylece herşeyi öğrenmişti. Onun yanına gidip kafasına sıkma isteğimi yine Yavuz engellerken ben ona ters ters bakıyordum.
