Kırık Hayaller

1.BÖLÜM

Selam. Bir şans verdiğiniz için teşekkür ederim. Seveceğinize eminim. Yorumlarınızı bekliyor olacağım ve oy vermeyi de unutmayın. İyi okumalar dilerim.

"Bana herkese baktığın gibi bakma,
bana, hep bana baktığın gibi bak... "

Hayatta hedeflerimiz vardır. Benimde
vardı hedeflerim ve hayallerim.
Sizin hayaliniz veya hedefiniz varmıydı? Bilmiyorum ama bence vardır.

Herzaman ki gibi hastaneden çıktım ve eve doğru yürümeye başladım.
Evim ve hastanenin arası çok yakındı.
Arabam olmasına rağmen yürüyerek
gidip geliyordum. Denizede yakındı. Eve giderken denizin kokusu çok güzel oluyordu.

Bir sitede oturuyordum. Tek başıma
yaşıyordum. Annemler İzmir'de ben ise İstanbul'da. Onları çok özlüyorum.
Ama burada da mutluyum.Kardeşim gibi gördüğüm beş altı kişi vardı.
Sahilde yürürken bir adam ve bir kadının tartıştığını gördüm.
Adam"Sen niye böyle açık giyiniyorsun?"diye bağırıp kadının üzerine yürüyordu.
Kadın ise"istediğimi giyerim"dedi.Aslında Çok açık da giyinmemişti. Siyah dar pantolon, üzerine ise beyaz askılı bir bluz giymişti kadın. Ayrıca açıkda giyebilirdi. Kimsenin buna karışmaya hakkı yoktu eşi olsa bile.

Kadına tokat atmak için elini kaldırdı. Tam o sırada kadını arkama alıp adamın havadaki elini tuttum. Adamın bileğini alıp çevirdim ve bileğini kırdım.Sonrada bileğini bıraktım.Adam acıyla inliyordu.Adamın karnına sert bir şekilde yumruk attım. Adam yere oturdu. Kadına döndüm.

Kadın ormanı anımsatan gözleriyle bana korkuyla bakıyordu. Oysa daha adama hiç bir şey yapmamıştım.
Etrafa baktım bir ton insan vardı ama hiç biri çıkıpda bu kadına yardım etmiyordu.

Gözlerimi kısıp etraftaki insanlara tek tek bakarak
"Siz zaten anca ordan izleyin bir gün aynı şeyin kendi annenize kardeşinize yapıldığı zaman ben görürüm sizi" dedim ve ekledim.
"Bu kadar vijdansız olamyın"
korkudan bir bankta ağlayarak oturan kadının yanına oturdum. Elini tuttum.
"İyimisiniz?" Sarı saçlarını
diğer eliyle arkasına attı.
"İyiyim teşekkür ederim"dedi ve bana sarıldı. Bende ona sarıldım.

Sonrada polisler geldi ve yerde elinin ağrısıyla kıvranan adamı aldılar.
Kadında polislerle gitti.
Ben ise yoluma devam ettim.
Evime doğru yürümeye başladım.

Sitenin kapısına geldiğimdi siyah demir kapıyı açıp içeri girdim.
Güvenlikle karşılaştım.

"İyi akşamlar Ömür Hanım"diyip gülümsedi. Otuzlu yaşlarda uzun boylu orta kiloda bir adamdı. Her
zaman çok nazik davaranırdı herkese karşı ve çok iyi kalpliydi.

"İyi akşamlar Ahmet abi"dedim bende
gülümseyerek. Sonrada bahçede göz gezdirdim. Yaz ayında olduğumuz için
neredeyse herkes dışarıdaydı.

"Ömür iyi akşamlar kızım"dedi biraz yaşlı olan Ayşe Teyze. Alt komşumdu.
Beni çok severdi. Tabi bende onu.

"İyi akşamlar Ayşe Teyze" dedim.

Ayşe Teyze buradaki en yaşlımızdı.
Çocukları onu yankarında istemediği için bu siteden ev alıp onu buraya yerleştirmiş. Annelerini görmeye hiç gelmezler. Para verirler sadece. Onuda karttan yaptıkları için Ayşe
Teyze onları hiç görmüyor.

Bahçemiz büyük değildi. Üç bina vardı bahçenin içinde. Binaların renkleri katları aynıydı. Sekiz katlı, lila renkti. Bahçede banklar vardı.
Yeşil alan hiç yoktu. Her taraf betondu.