DOKSAN ARTI DÖRT

ÖZEL BÖLÜM 90+1

2 yıl önce bugün ilk bölümü yayımladığım hikayeme şimdi ilk özel bölümünü atıyorum.
2.yılımız kutlu olsun yol arkadaşlarım. Birlikte göreceğimiz nice özel bölümlere, nice yeni kurgulara inşallah.

DAD final olduktan sonra çok şey değişti futbolsal olarak. Sizin de özellikle okumak istedikleriniz vardı. Farklı zamanlarda gerçekleşen olaylar olsa da bölümde karışık yazdım o yüzden gerçekleşme zamanlarına dikkat etmeden okuyun lütfen.

Fazlasıyla özleştik farkındayım. Keyifli okumalar!💌

🎡

"Çocukluk aşkımsın, sen ilk göz ağrımsın! Kimseyi kimseyi sevmedim senin gibi! Sevdanın uğruna terk ettim her şeyi. Hayatın anlamı Galatasaray!"

Merdan Efe dudaklarını karnımın üzerine bastırmasının ardından doğruldu. "Aslan parçam benim."

Gökdeniz isyan edercesine konuştu. "Aslanım emin ol doğduğu gibi Galatasaray marşı söyleyecek yeğenim. Yalvarırım yeter artık."

Merdan Efe'nin sevgi dolu bakışları sertleşirken dik dik Gökdeniz'e baktı. "Sana ne lan? Sana ne güzel kardeşim? Sana ne ulan hamsi?"

"İçimiz dışımız marş oldu Efe Merdan," diyerek elinde kahve bardağıyla içeri giren Sevcan'a döndü bakışlarımız. "Doğuma da daha çok var. Sence bize yazık değil mi?"

Bakışlarım kahve bardağını tutan elindeki yüzüğe kaydı. O yüzük artık sol elindeydi. Sevcan İncihan bir süre önce Kaya olmuştu.

"Gidin o zaman evimizden," diyerek homurdandı Merdan Efe. "Eşim hamile benim. Bizi stres altına sokmaktan vazgeçin."

Sırtımı göğsüne yaslamamı sağladıktan sonra elini karnımın üzerine koyarak yavaşça okşamaya başladı. Hamile olduğumu öğrendiğimiz günden beri alışkanlık olmuştu ikimize de. Her gün sırtımı göğsüne yaslayarak ya da başını bacaklarımın üzerine koyarak karnımı seviyor, konuşuyor ve öpüyordu.

Karnımdaki elinin üzerine elimi yaslayarak huzurla gülümsedim. Alyanslarımızın birbirine değmesiyle sıkıca tutundum eline. Galatasaray'ın şampiyonluğunu ilan ettiği gün hamile olduğumu öğrenmiştik. O günün üzerinden dört ay geçmişti. Beşinci ayın sonlarındaydım. Hâlâ ara sıra inanamadığım oluyordu. Aynı durum Merdan Efe'de de geçerliydi. Normal zamanda bile üzerime titreyen sevgili eşim hamile olduğumu öğrendikten sonra mümkünmüş gibi daha fazla üzerime titremeye başlamıştı.

Baba Merdan Efe.

Asla şikayetçi değildim. Bir bebeğimiz olacağı haberini aldığımızdan beri öyle mutlu olmuştu ki o mutluluğunu gördükçe gözlerimin dolmasına engel olamıyordum. Çevremizdeki herkes öyle mutlu olmuştu ki ne kadar güzel bir aile kurduğumuzu bir kez daha anlamıştım.

Gökdeniz'in sıkıntılı bir nefes bıraktığını duyduğumda bakışlarımı artık iyice belirgin olan karnımdan çektim. "Ya sen strese girsen ne olacak kardeşim? Sen misin hamile?"

"Eşim hamile," dedi Merdan Efe tane tane. "Ben baba oluyorum. İkimiz de hamile sayılırız, ne var?"

Medih'in, "Kardeşim sen zaten aşık olduktan sonra bir garipleşmiştin ama baba olacağını duyduktan sonra daha da kötüleşmeye başladı bu durum bak. Delirme lan! Delirme dana!" diye söylenmesiyle kahkaha attım. "Allah başta İzgi'ye sonra bize sabır versin. Bu son üç dört ay İzgi'ye mi zor geçecek bize mi orasını Allah bilir."