Ceberut Kölesi / Texting Serisi -1- [BxBxB]

*⁠.◍. -1- .◍.*

Tarihsiz bir bölüm daha?

Birinci bölüm;
'Saçma düşünceler'

ᕙ 🍁 ᕗ

Sert rüzgara rağmen adımlarımı hızlandırarak okulun bahçesine giriş yaptım. Geç kalmıştım, her zamanki gibi...

Evim, aşağı yukarı yürüyüş mesafesi ile yarım saat kadar uzaklıktaydı. Bakışlarım kısa bir süre etrafta dolanırken şapkamı açarak hafifçe birbirine girmiş saçlarımı düzelttim. İlk ders Cemal hoca ileydi, kesin boku yemiştim.

Aslında başarılı bir öğrenciydim. Yani önceden...

Derslerim bir süredir boka sardığından -yaklaşık üç yıldır böyleydi aslında- hocaların gözünden düşmüştü. Benim için pek bir önem taşımıyordu ama, ailem...

İşte o zaman koca bir taşa tosladığım ilk gündü. Bütün hayatım tepetaklak olmuştu. Peki bunlar kimin suçuydu? Benim mi?

"Sıçtın Birkan, sıçtın" diye homurdandım kendi kendime. Neredeyse, koşarak koridorda ilerliyordum. Eğer bir kez daha yok yazılırsam muhtemelen üniversite hayatım başlamadan bitecekti...

Sınıfın kapısına gelince üzerime çeki düzen verdikten hemen sonra kapıyı tıklattım. Kısa bir süre sonra Cemal hocanın kaba sesi duyuldu. "Gel!!" Sanırım bu adamı hiç kimse sevmiyordu.

Kapıyı aralayıp "Hocam" diye mırıldandım içeriye adımımı atar atmaz. Çatık kaşlarıyla, oturduğu yerden bana doğru döndü. Cemal hoca, her zamanki gibi 'gene mi?' bakışlarını atarken "Annemi hastaneye bırakmam gerekti, geç kaldığım için özür dilerim" dedim, yalan...

Ailemle açıkçası aram pek iyi değildi. Düştükçe düşen ders notlarım ve buz patenine olan ilgim yüzünden.

Cemal hoca kısa bir an yüzümü inceledikten sonra başı ile geçmemi işaret etti. "Geçmiş olsun" dedi kısa bir süre sonra. Yüzüme yerleşen ufak gülümseme ile beraber, "Sağolun hocam!" içimden halay çekerek sırama doğru ilerledim.

Her zaman başıma gelmezdi ama, bugünde paçayı kurtarmıştım...

"Gene nerelerde sürtüyordun gerizekalı?" diye mırıldandı Doğa kulağıma doğru eğilerek. Evet, Doğa hanıma hesap verme zamanı.

Yüzümü buruşturarak omuz silktim. Kaşlarım çatılırken "Evde sorun çıktı" dedim, kısa bir şekilde. Babamın beni odaya kilitleyip saatlerce nasihat ettiğini, ardından tokatı basarak gittiğini bilmesine gerek yoktu...

Sanırım ben söylemeden olayları çoktan kavramış olacak ki, yüzünde buruk bir ifade oluşmuştu. "Baban m-" Doğa'nın kutsal soruyu soracağını anlayarak sözünü kesecek iken Cemal hoca benden önce davranmıştı. Gür sesi ile yüzümü buruşturarak kafamı çevirdim.

"Doğa!!"

Bu okul işkencesi ne zaman son bulacaktı. "Sustum hocam!" dedi bağırarak Doğa. Kısa bir an bana bakarak hocayı dinlemeye devam etti. Göz devirerek sıramın altından rasgele bir defter çıkardım. Evden kaçmak için okula geliyordum, başka bir amacım yoktu.

Okuldan ziyade paten salonunda vakit geçirdiğimden çantamda tek bir kitap bile yoktu...

Dersi dinlemeye odaklanmış iken yeşil gözlerimi sıkıldığım için etrafta gezdirmeye başladım. Öylesine boş beleş sınıfı incelerken, dikkatle beni izleyen mavilere takıldı gözlerim. Görkem?

Kaşlarım çatılırken 'hayırdır?' gibisinden kafamı sallayarak karşılık verdim Görkem'e. Kaşları alaylı bir şekilde havalandı, hemen ardından ufak bir kıkırtı döküldü dudaklarından.

"Ne oluyor amına koyim" diye homurdandım kendi kendime. Benim konuşmam ile Görkem'in hemen yanında oturan Hakan'da bana dönmüştü. Bakışları kısa bir an yüzümde oyalandı. Kaşları çatılırken Görkem'i kolundan tutup önüne dönmesini sağlamıştı.

Bu davranışına anlam veremez iken "Önüne dön!" diye uyardı beni de, Hakan. Bakışlarımı anında tahtaya çevirip hocayı dinlemeye başladım. Ben ne yaptım oğlum!?

Kısa bir an tekrar Hakan'a döndüm, bakışları bendeydi. Garip bir şekilde bu hafta fazlasıyla göz göze gelmiştik. Kafamı rasgele bir şekilde sallayarak, ufak bir göz temasından sonra bakışlarımı çekerek beni dürten Doğa'ya döndüm. Kolumu delmişti anasını satayım!

"Ne var lan, nee?"...

ᕙ 🍁 ᕗ

NiaRex olarak iyi okumalar dileriz!

Biraz ufak bir bölümdü, toparlamaya çalıştım anca 500 kelime oldu...

Bölüm sonu