Hoi hoi dit is mijn nieuwe boek over mijn schooljaar in de 2de klas!!!!! Veel plezier met lezen!
Hoi hoi, ik ben Hannah. Ik zit in de 2de klas op Groevenbeek Ermelo. Ik ben gek op piano spelen en creatief bezig zijn. Ook zit ik nu sinds een poosje op turnen wat echt heel leuk is. Deze week is mijn aller eerst week in de tweede. Ik was vorige week echt al heel erg zenuwachtig want ik had nog geen flauw idee bij wie ik in de klas kom en ik hoopte zo erg dat ik bij iemand zat die ik kende. Uiteindelijk bleek dat ook zo te zijn want ik zit bij Yade in de klas! Een meisje die ik ken van kunst en cultuur.
Dus ik ga nu naar school en ga jullie het hele jaar op de hoogte houden van wat ik meemaak in de 2de klas!
Ik stap op de fiets met een ontzettende spanning in mijn lijf. Ik fiets gelukkig samen met Yade. Ik kom bij het vrouwtje van Putten aan en zie Yade al vrolijk zwaaien. Ze stapt op haar fiets zo dat zij alvast op tempo is gekomen als ik er aan kom. "Heb je er een beetje zin in ?" vraag ik. "Ja ik heb er zo veel zin in! Ik kan echt niet wachten tot we zien wie er bij ons in de klas zitten en wie onze docenten zijn!" Zegt Yade. O, zo denk ik er niet echt over ik ben zo gespannen. "Waarom" vraagt ze. Ik weet niet gewoon het idee dat je voor je gevoel weer helemaal opnieuw moet beginnen maar dan wel nog steeds op de zelfde school zit is niet echt prettig. Ik heb echt z'n irritante klomp in mijn maag die er niet uit wil. Ook moet ik nog eens aan de mentor gaan vertellen dat ik Kamp dood eng vind! O, "waarom ben je zo bang voor kamp dan? Zoveel stelt het toch niet voor?" Vraagt Yade.
Ik ben in groep 8 ook op kamp geweest en ik weet nog steeds niet waarom maar ik vond dat heel erg eng. Daardoor is het daar toen niet goed gegaan en heb ik niet geslapen enzo en kreeg ik allemaal paniek aanvallen waardoor ik de 2de dag naar huis ben gegaan omdat de juf ook niet meer wist wat ze met mij aan moest. "O, heftig" zegt ze. Ja heftig is het ook weer niet maar sinds die dag durf ik nergens anders meer te slapen den thuis. Nu heb ik de afgelopen tijd geprobeerd er overheen te komen door eerst bij mijn oma te gaan slapen een daarna bij mijn tante. Dat heeft wel aardig geholpen maar ik vind het nog steeds niks.
We zijn op school aangekomen. Ik zet mijn fiets in het rek en loop naar Yade toe die al staat te springen van enthousiasme. Yade kijkt op haar magister terwijl we binnen onze jas aan de kapstok hangen. "We moeten naar 234" zegt Yade. We lopen naar 234 maar zien dat het lokaal nog op slot zit. Is ook niet zo gek want we zijn een kwartier te vroeg. Na 5 minuten komt er een vrouw aan. Ze zegt hoi tegen ons en laat ons binnen. Zonder dat we het weten staat onze halve klas bij ons in de gang dus we lopen al met een hele groep naar binnen. Mevrouw Kieft (1 van onze mentoren) gaat alvast de absentie lijst af als er een oude bekende van mij door de deur stapt. Meneer Fuhler! Mijn godsdienst docent van vorig jaar. Hij zwaait naar mij en zegt: " hé, een bekend gezicht van vorig jaar!" Ik wordt een beetje rood want de hele klas kijkt me aan. Yade begint ook al met wat andere meiden te praten die zei al kende dus ik probeer me in het gesprek te duwen zodat ik ook een goede eerste indruk maak. Maar zo gauw dat me is gelukt moeten we alweer stil zijn.
We hebben net een paar spellen gedaan om kennis te maken. Nu is het tijd voor pauze en tijd om te vertellen dat ik kamp eng vind. Gelukkig wil Yade wel bij me blijven dus iedereen is de klas uit en Mevrouw Kieft vraagt waarom wij nog blijven. Ik zeg dat ik nog iets moet vertellen. Ik merk dat ik het er moeilijk mee krijg en hoe goed ik me ook probeer in te houden lukt dat niet en ik breek. Nauw lekker dan. Eerste dag en ik sta meteen te janken. Maar ja het is nu even niet anders. Ik heb nu afspraken gemaakt met Kieft en Fuhler over kamp. Ik mag de hele dag mijn telefoon bij me houden. Dat geeft me al een fijn gevoel want ik denk dat dat ook het punt is waarom ik het eng vind. Ik vind het gewoon niet prettig als ik mijn ouders niet kan bereiken. Maar nu even een feestje maken van de pauze. Ik app nog wat ouden vrienden en eet mijn koekje op en dan mogen we naar onze eerste echte les van het jaar. Wiskunde! "Yes, daar heb ik echt zin in" zeg ik tegen Yade en Lyla. Aan hun gezichten te zien is al te merken dat hun Wiskunde totaal niet leuk vinden maar ik heb er echt zin in.
Na wiskunde stappen we weer op de fiets. Ik fiets nu al met een leuke groep want we moeten elkaar toch leren kennen dus waarom niet om de fiets. Ik fiets nu met Yade, Lyla en Loïs. Dat zijn best leuke meiden dus we hebben maar gelijk een app groep aangemaakt om morgen weer samen te fietsen.
Dat was hem al weer. Ik hoop dat jullie het leuk vonden! Mis komt er binnen een uur wel nog een hoofdstuk op.
