Zijn we weer. Lekker lezen
Het is zaterdag ochtend. Ik stap uit met bed maar ik heb eigenlijk helemaal geen zin om er uit te gaan. Ik wil gewoon nog even blijven liggen. Heel even maar. Maar nee ik moet weer werken. Ik kleed me heel snel aan en maak mijn brood voor tussen de middag. Ik sta op de fiets naar Romy want wij fietsen altijd samen naar werk. "Ik ben benieuwd of Laura er is vandaag" zeg ik. "Ik vraag het me af want die vind altijd wel een manier om niet te hoeven komen" zegt Romy. We komen op werk aan en worden gelijk warm welkom geheten door Greet onze baas. Met weinig zin strompelen we de trap op. Met allemaal spullen op de tafel gaan we zitten. "Ik ben veel te moe om te werken" Zegt Romy. Ik snap haar wel. We zijn gisteren allebei pas om half 1 gaan slapen. Dat is natuurlijk ook niet slim maar ja, we zijn nou eenmaal pubers.
We hebben alle spullen van de tafel afgehaald en zijn nu begonnen met onze eerste 3 bordjes. Terwijl ik bezig ben merk ik dat Romy steeds zit te lachen. Ze zal wel weer met Wesley zitten te snappen om domme dingen. Of alleen maar hartjes 💕 sturen. Dat zou me ook niks verbazen. "Lucas gaat zijn krantenwijk doen" zegt Romy uit het niets. "O, wat moet ik met deze info ?" .
Ik vraag me echt af waarom ze toch steeds zit te lachen. Ik merk dat ze haar telefoon soms ook heel raar houd net alsof ze een foto van mij maakt. "Ga je lekker" vraag ik. "Uhmmmmmmmm, ja wat zal ik nu eens even zeggen" hoor ik Romy zeggen.
Het is al half 12. Uit het niets vraagt Romy aan mij wat ik nu echt van Lucas vind. "Ik vind hem echt leuk maar ik weet gewoon niet of ik al klaar ben voor een relatie. Als het uit gaat dan zal ik er echt kapot van zijn. Meer dan jij want ik zit met mijn autisme weet je nog. Ten tweede, hoe ga ik dingen tegen hem zeggen of er achter komen of hij mij echt leuk vind ?" Vertel ik.
"Joh probeer het gewoon. Lucas is geen persoon die het gelijk uit maakt. En ik kom er wel achter wat hij van je vind." Helpt Romy.
Ik weet het echt niet. Hij is super aardig en echt mijn type maar ik weet bijna niks van hem. Het enige wat ik weet is dat ik nog nooit een jongen zo leuk heb gevonden. Lucas is wel echt een hele lieve jongen.
"Hij wil weten wat jij van hem vind" Zegt Romy. "Dat weet je al lang dus zet dat er maar gewoon neer" zeg ik een beetje geïrriteerd. "Hij vind jou ook heel leuk en wil eigenlijk heel graag verkering maar durft het niet te vragen". Ik stuur Lucas zelf een snap met : Hey, ik vind je echt super leuk en wil heel graag een relatie maar denk er wel goed overna want we gaan elkaar alleen in de pauzes, Tempo en het afspreken zien. Dus weet je zeker dat je dit wil? Ik krijg al heel snel een berichtje terug met: Ik heb er geen moeite mee zolang jij dat maar niet hebt. Ik stuur terug dat ik het geen probleem vind.
Één punt is wel dat mijn moeder er zwaar tegen is dus dat ga ik thuis eerst vragen. Niet dat ze me kan tegen houden. Ik zou alles doen om ja te zeggen. Ik ben thuis en heb het op een subtiele manier aan mijn moeder gevraagd. Ze vind dat ik mijn leven niet moet verpesten. Ik weet zeker dat een vriendje niet mijn hele leven kan verpesten. Dus stuur ik Romy dat als hij me nu vraagt ik Ja zeg. Nog geen 5 minuten later krijg ik een appje: wil je verkering? Natuurlijk zei ik 💕JA💕
Dat was het weer!!!!!! Tot de volgende
