Merhabalar Yılanlarım 😈
Yeni bölüm için yapmanız gereken tek şey bol bol yorum yapmak ve oy vermek ❤️
Upuzun bir bölüm oldu, yorumsuz paragraf görürsem bozuşuruz 😈
Yılan emojisini şuraya bırakın da başlayalım 🐍
Keyifli Okumalar...
🎶
Roniit - Saint Mesa - Only Happy When It Rains
🎶
Instagram: e.s.mare
Esmare_denTiktok: Esmareden (Alıntılar, bölüm çizimleri için takip edebilirsiniz.)
⚔
"Düşüncelerin gücünü küçümseme,
düşünceler bazen korkuyu yerle bir eder.
Bu bir yenilgidir, düşüncelerine yenilirsin ama sana asıl cesareti getiren de o yenilgi olur."
⚔Bir saman balyasına yaslanmış, gözümü atlara dikmiştim. Hiçbiri varlığımdan rahatsız gibi durmuyordu. Halbuki şu an huysuzlanıp nallarıyla sertçe yeri dövmeleri, hatta belki de ağıllarından çıkıp içeride koşturmaları gerekiyordu. Yılanların sahip oldukları atları kendilerine alıştırmaları bazen aylar sürebiliyordu. Vilas'la haftalar önce çaldığımız atlar bizi yarı yolda fırlatmıştı mesela ama bu atlar o kadar sakindi ki gerçeği bilmesem varlığımdan bihaber olduklarını düşünürdüm. Bunun Lian'ın işi olduğu açıktı ve ben, onun nerede olduğunu bilmiyordum.
Uyandığımda buradaydım. Ancak Yağmacıların odasının olduğu koridora gelene kadar dayanabilmiştim. Oradaki vahşet gördüğüm ve esaretten kurtulurken hatırladım son şey olmuştu. Lian içeriye gizlice girmemişti, oradaki tüm Yağmacıları parçalayarak yolunu açmıştı. Tek başına olması ise inanmak istemediğim başka bir ayrıntıydı. Gücü beni korkutmalı mıydı? Sanırım o bölümü çoktan geçmiştim. Lian beni eskiden de çok korkutmazdı, en azından gücü; ama zekası korkutucuydu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yılan Yuvası
Fantasy"Çok yakınımdasın kedicik. Dikkat et, ısırabilirim." "O halde sana yeni bir bilgi daha çıngıraklı." Öfkesi birden çekilmişti. "Bir Aslanın dişleri de çok keskindir. Dikkat et. Ben sadece ısırmam, parçalarım." "Vay be!" dedim hiç oralı olmadan. "Nası...