▪Kötü şöhretli yetenek hırsızı olarak Port Mafyasının en yeni üyesi...
▪Sürekli ilgi odağı olarak, kötü şöhretli genç yöneticinin dikkatini çekmeyi başardınız; Chuuya Nakahara, ama pek beklediğin şekilde değil.
▪Çeviridir.
Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou télécharger une autre image.
.・。.・゜✭・.・✫・゜・。..・。.・゜✭・.・
"O zaman bunu beğenirsin değil mi..?"
Gümüş tabancanın ucunun başının arkasına saplandığını hissettiğinde azarladın.
Şu anda uzun, karanlık bir koridorda, insanların kişisel alanlarının birdenbire hiçbir öneminin kalmadığına karar veren sinir bozucu, kaba kızıl tarafından yönlendiriliyordunuz . Şu anda etrafınızı saran en az yirmi silahlı adam vardı - onların Port Mafia'nın fahri muhafızları olduğunu varsaydınız. Patronun ofisine neden bu kadar dramatik ve gereksiz bir şekilde eşlik etmek zorunda kaldığınız hakkında hiçbir fikriniz yoktu - ama doğrusu, bu sizi eğlendirdi, kendinizi kötü bir kaltak gibi hissettirdi.
"Çeneni kaparmısın?"
Şu anda arkanızda yürüdüğü ve sizi silahla öne doğru ittiği için şu anda yüzünü gerçekten göremiyordunuz, ancak başınızın arkasındaki mecazi gözlerle solgun yüzünün her yerine yazılmış hüznü tam anlamıyla görebiliyordunuz.
Senden beş adım önde yürüyen Akutagawa'ydı; uzun siyah trençkotu sadık bir köpek gibi havada uçuşuyordu. Çoğunlukla oldukça sessizdi, ama ara sıra yumruk haline getirdiği eline öksürürdü.
"Hadi yap."
Bunu söyledikten sonra Chuuya şaşırtıcı bir şekilde sessiz kaldı, ki bunu yapacağını biliyordun - keşke şu anda yüzüne yayılan kocaman sırıtışı görebilseydi.
Koridorun sonuna, ofise açmış olması gereken zar zor aydınlatılmış çift kapıya kadar bakabilirsiniz. Gece boyunca açık bırakılan koridora dağılmış birkaç loş ışık, yeni cilalanmış karolardan yansıdı. Burası kesinlikle göz korkutucu, uğursuz bir yerdi. Hafif ayak seslerinizden gelen yankılar ve yankılar sizi huzursuz hissettiriyordu. Kendinizi garip bir şekilde açığa çıkmış hissettiniz, eğilecek yeriniz, çıkacak merdiveniniz yoktu.
Akutagawa aniden önünüzde durdu - geri kalanınız da kırmızıya dönen bir trafik ışığının önündeki uzun bir araba sırası gibi aynı anda onun arkasında durmanıza neden oldu.
Adam hemen döndü ve gözlerinin içine baktı. İlk kez gözlerini fark ettin, çünkü ona ilk kez bu kadar iyi bakabiliyordun. O gri gözlerde sağlam bir temel vardı, sanki gerçekten önemli olan her şey hakkında oldukça somuttu, ki bu muhtemelen yalnızca gecenin yaratıkları için, ahlaki açıdan iyiye ve kötüye karşı kayıtsız olan insanlar için önemli olan her şeydi. Garip bir şekilde ilginizi çekti. Bu tür gözler, her zaman görmekten heyecan duyduğun gözlerdi; o bakışa sahip olan herhangi bir kişiyi çevreleyen ve kısıtlayan karanlık, size onların katıksız toksisitenin bir ürünü olduğunu söyleyen o bakış.
