Çakma Potter/Kerem Aktürkoğlu

Kerem Aslında Gay

İki hafta boyunca akşam yemeklerini hep keremin evinde yediğimizden bende bir jest yapıp ilk defa yemek görevini üstlenmiştim ve keremi evime çağırmıştım.

Yemekleri yapmak için verdiğim savaşı anlımın akıyla kazanınca da masayı hazırlamaya başladım.

Yemek yapmak kolay iş değilmiş gerçekten bunun için bile kereme ayrı bir teşekkür borcum vardı, hep iki yada üç çeşit yemek yapıyordu üstelik masası da hep çok özenliydi gerçi bunun nedeni yalnız yaşamaya alışması da olabilirdi.

Zilin çalmasıyla birlikte son tabağı da masaya koyup kapıyı açmaya koştum.

"Hoşşş geldin keremişko"

Kerem saçma neşeme bakıp kahkaha atmıştı.

"Gelin evine katılacaksın da prova falan mı yapıyorsun"

Bu çocuğun böyle aniden gelen mükemmel şakaları olmasa hayat geçmezdi doğrusu.

"Sen nerden biliyorsun lan gelin evini"

Mutfağıma geçerken arkasında olduğum için omzunun üstünden uyarıcı bakışlar atmıştı.

"Lan falan ayıp oluyor bıdık"

Bir abi gibi davrandığını söylemiştim değilmi, geri alıyorum gerçek bir abiydi.

"Ne yaptın bana bıdık"

Bugün misafirim olduğu için benimle dalga geçmesine göz yumuyordum.

"Mercimek çorbası pilav salata veeeee imam bayıldı"

"O kadar yemekle alakan yok ki gerçekten bir imam bayıltmış olabileceğini düşünüyorum"

Benimle dalga geçeceği hiçbir fırsatı kaçırmıyordu gerçekten, ama yanılıyordu çünkü yemeklerim gerçekten çok güzel olmuştu.

"Mükemmel espritüelliğini kendine sakla çünkü ben acıktım"

Yemeğe ilk keremin başlamasını beklemiştim çünkü tepkisini merak ediyordum

Yüzündeki hafif gülümseme beğendiğini gösteriyordu, keremin yemeği beğendiğine ikna olunca bende yemeğe başlamıştım.

Keremin yemekleri kadar iyi olmasada bence benim yaptığım yemekte baya iyiydi

"Egeyle nasıl gidiyor"

Keremin sorduğu soruyla ağzım kulaklarıma varmıştı.

"Kerem biliyormusun ege fanatik Beşiktaşlı, bizim için iki tane bilet almış birlikte maça gideceğiz"

Keremin nedenini anladığım bir şekilde yüzü düşmüştü

"Baya iyi anlaşıyorsunuz galiba"

O kadar bozularak sormuştu ki beni kıskandığını anlamamak aptallık olurdu.

"Seninle anlaştığım kadar değil ama onunla da iyi anlaşıyorum"

Gülümsemesiyle birlikte bende kahkaha atmıştım gerçekten çocuk gibiydi kerem, iki hafta gibi bir sürede beni o kadar benimsemişti ki başkasıyla ondan daha yakın olmamı bile kıskanıyordu.

Bazen korumacı abi, bazen delirten kardeş, bazen anlayışlı baba, bazen kızan bir anne, bazende kombin yaptığım bir abla olmuştu, ailemden uzakken o kadar aile olmuştu ki bana.

Anneme başta ne kadar kızıyorsam kereme yakın ev tuttu diye şimdi de o kadar teşekkür ediyordum.

*

Duyduğum kapı sesiyle küpemin tekini takarken alelacele kapıya koştum, kerem gelmişti büyük ihtimal

"Nilay sen beni delirtecek misin kaç dakika oldu acale et hadi"