და ეს დღეც დადგა როცა ბატონი ვირი უნდა ვნახო ავდექი და აბაზანაში შევედი გადავივლე გავიმშრალე მოვწესრიგდი დილის რუტინა ჩავიტარე და მოვემზადე ჩავიცვი
Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.
ესეთი სტილი არ მაქვს მაგრამ ესე მინდოდა და ჩავიცვი თან ლამაზიც იყო მალე გოგოები მოვიდნენ ნიკას და ვიღაცა ვირის დასახვედრად ერთად მივდიოდით ერთად გავედით დედაჩემი და საერთოდ მთელი ოჯახი ემზადებოდა ბებიაჩემმა კინაღამ მცემა იმის გამო რომ ერთი სტაფილო მოვპარე ესე მითხრა "ნიკას და იდიოტი ანდრიას მოსვლამდე არაფერს ჭამო"იდიოტი მე დავამატე იმედია ხვდებით მოკლედ აეროპორტამდე სანამ მივედით მთელი ფსიქოლოგიური თერაპია გავიარე ვიკივლე ვილაპარაკე ვიცინე და გოგოების სახე უნდა გენახათ ბოლოს სიმღერები ჩართეს და ცეკვა განვაგრძეთ აეროპორტში როგორცკი გავჩერდით მაშინვე ვიგრძენი როგორ ავხურდი და შიში ვიგრძენი რომელიც ამდენი ხანი არ მიგრძვნია ყოველ ჩასვლაზე გული მისკდებოდა იმის გამო რომ ვირს ვნახავდი მაგრამ აქეთ ყოველთვის იმედგაცრუელი მოვდიოდი ჩემი ძმა მამაჩემთან და დედაჩემთან ერთად იყო იქ მაგრამ მშობლები ერთი წელია რაც ჩამოვიდნენ და ნიკა დატოვეს მაგრამ ეხა ისიც მოდის და ნეტა არ მოდიოდეს ან მოდიოდეს და იმ ვირთან არ ძმაკაცობდეს ფუფ...გადმოვედი მანქანიდან და აეროპორტს თვალი მოვავლე გოგოებთან ერთად აეროპორტის კარებში შევედი ირგვლივ მიმოვიხედე და გოგოებს მივუბრუნდი ველაპარაკებოდი რაღაცაზე როცა უკინდან შეხება ვიგრძენი დავიკივლე და ხელებს დავხედე მაშინვე ვიცანი ნიკას ხელები მივტრიალდი და ჩავეხუტე თვალები დახუჭული მქონდა როცა გავახილე ვნატრულობდი და თან ვაგინებდი ჩემს თავს რომ გავახილე ანდრია...ანდრია...ანდრია...ეს სიტყვები ჩამესმოდა ყურში და მხოლოდ მას ვხედავდი არ იღიმოდა არანაირი ემოცია არ გამოიხატებოდა მის სახეზე ნიკას ლოყაზე ვაკოცე და გოგოებთან მივუშვი ანდრია დავაიგნორე და ნიკას ვუყურებდი გოგოებს გადაეხვია ელენე უნდა გენახათ კინაღამ იტირა არა მართლა იტირა მე ჩამეღიმა და ანდრიას გავხედე რომელიც მიყურებდა და გაიღიმა ძლივს....მაგრამ სახე დავასერიოზულე და კვლავ ბავშვებს მივუბრუნდი მოკლედ გოგოები ანდრიასაც გადაეხვიენ
