Şehrin kargaşasından uzak, İzmir'in bir köşesine sığınmış küçük evimizde en mutlu günler yaşanıyordu belki de. Aynaya baktığımda en çok bunu görüyordum.
Sınırları yıkmış, engelleri aşmış şimdi bir yuva kurmak için son adımı atıyorduk.
Ben Sevda. Adımın aksine sevgiyi bilmeyen, kalabalığın içinde yalnız kalanım. Yani kalandım. Savaş'a kadarmış çilem. Benim Savaş'ıma kadar...
"Sevda, gelebilir miyim?" sesiyle düşüncelerden sıyrılıp saatlerdir üzerimdeki gelinlikle karşısında durduğum aynadan uzaklaştım. "Gel tabi." Leyla içeri girdiğinde resmen gözleri parlıyordu. "Oha!" dedi beni yanıltmayarak.
Biz kendimizi bildik bileli beraberdik. Mahallemiz doğumumuzdan bu yaşımıza kadar büyümemize şahit olmuştu. Leyla, Baharve Sevda.
Üç Silahşörler.
İzmir'i ardında ilk bırakan Bahar olmuştu. Küçüklüğünden beri hayalini kurduğu askerliği için İstanbul'a taşınmıştı. Ben doktor olmuştum. Zor da olsa biz bir şeyler yapmıştık ama Leyla öyle değildi. Leyla ne bir okul bitirebilmişti, ne de bir aşka yelken açabilmişti. Köşe bir dükkanda kendine pastane kuran Leyla annesinin ona bıraktığı yeteneklerle iş sürdürüyordu. Bir babası bir de erkek kardeşi vardı. Annesi vefat ettiğinden beri babası sarhoş, kardeşi serseriydi. Leyla da süper kahramanları...
Leyla ellerime uzandı. "Çok güzel olmuşsun ya." Gülümsedim. Ellerim titriyordu. Bunu fark ettiğinde ellerimi iyice sıktı. "Dışarısı tam istediğin gibi, sevdiklerin doldurmuş boşlukları." Yüzüm asıldı. "Annem..." diyebildim yalnızca. "Keşke o da olsaydı."
Leyla'nın gülüşü yerini tebessüme bıraktığında, "Yapma bunu kendine Sevda'm. O sizi düşünmeden gitmiş, sen de onu düşünme artık." dedi kararlı sesiyle.
Özlem ne ağır duyguydu...
Gözlerim dolduğunda kapının açılmasıyla gür bir ses yankılandı odada. Alparslan, "Yenge, aramıza hoşgeldin!" diyerek elindeki gül dolu konfetiyi patlattı. Bu çocuk gerizekalıydı... Bahar'a acıyordum açıkçası. "Alparslan," dedi Bahar yılmış sesiyle. Sakince elindeki konfetiyi alıp omzundan dışarı çekti Alparslan'ı. "Ne yapıyorsun?" dedi yine sakin bir tonla.
"Kutlama." dedi Alparslan. Bahar göz devirmekle yetindi. Alparslan sevgilisinin yamacına sokulduğunda hala gülüyordu.
Ki Leyla ve batıl inançları bomba gibi patladı. "Hiii! Çık çabuk, düğünden önce gelin görmek uğursuzluk getirir. Çık çabuk çık!"
