《FİNAL》Kehribar Lisesi

2

"Ben sana alıp gidelim demiştim."

"İyi görünüyordu. Etrafta da kimse yoktu. Nerden bilebilirim?'

"Evet. Gerçekten çok iyi. Mükemmel hatta. Yaraya bir kere daha bakmak ister misin?"

Bir kiz bir de erkek sesi hararetli bir şekilde kavga ediyordu. Gözlerimi açıp etrafa bakınca ikisinin de başımda bekliyor olduğunu gördüm. Gördüğüm adam dışında bir de kadın vardı.

"İyi misin?" Bunu soran kızdı.

Diğeri "Evet. Mükemmel. Baksana." diyerek gözlerini devirdi. Elimi onun işaret ettiği yere götürdüm. Dünkü bıçaklanma olayı gerçek miydi yani?

"Dokunma. Kanayacak tekrar."

"Dayanamiyorsan çıkmanı daha kaç kere söyleyeceğim." Kim, neye dayanamıyordu?

"Neler olduğunu anlatmak ister misiniz?" diye sordum onlara bakıp. Sadece yardım etmiş olabileceklerini düşünmememin tek sebebi gözlerimi açmadan önce duyduğum konusmalardi.

"Yaralandın."

"Gerçekten mi?" diye sordum alay edercesine.

"Onun kabalığının kusuruna bakma. Biraz dinlen sen. Sonra anlatırız tabi ki." Uykum yoktu. Yeterince dinlenmiştim. Ama kızın eli benim koluma değer değmez gözlerimin kapanmasına direnemedim.

"Uyan artık." Gözlerimi açtığımda bir koltukta oturmuş vaziyette buldum kendimi. Oldukça büyük bir koltuk ve oldukça da büyük bir evdeydim.

Bu ne tür bir zenginlikti böyle?

Üzerimdeki giysiler benim değildi ve kesinlikle yaram falan yoktu.

Hızla ayağa kalkıp "Kimsiniz siz?" diye sordum. "Neler oluyor burda böyle?"

"Sakin ol. Otur. Bak sana yiyecek bir şeyler hazırladım." diyerek yanıma yanaşıp omzumdan tutarak az önceki yerime oturttu kız beni. "İyisin değil mi?"

"Yaralıydım ben. Bıçaklandım."

"Biliyoruz. Ordaydik." Adama baktım. Orda olduğunu ben de biliyordum.

"Ne zamandır uyuyorum ben?"

"İki gün."

"Peki yara nerde?"

"Yok."

"Dalga mı geçiyorsun sen benimle be?" diyerek kalkıp ona doğru yürüdüm sinirle. Gözlerini benimkilere dikmiş kafa tutarcasina bakıyordu sadece.

"Biraz sakin olur musun? Hadi bir şeyler ye. Ben de sakince anlatayım."

"Yemek falan istemiyorum."

"Ben daha fazla destek olamam ki ama."

"Ne desteği?" diye sorduğum anda aşırı derecede yorgunluk çökmüştü üzerime. "Bu da ne?"

"Deminden beri nasıl kafa tutuyorsun bana sanıyordun?" Güldü. Gülmekten uzak bir gülüştu aslında bu.

"Sen... Nasıl ya?" diye sorduğumda "Anlatacağım dedim ya." diyerek bir kaç yiyeceği önüme itekledi kız. "Ama önce kendine gelmelisin."