Hêwî Hanımağa

B-48 Tirs (Korku)

Selam bebeklerim :)

Nasılsınız bakayım, özlediniz mi bizi? Ben aşırı özledim!

Ah yıl oldu yazmayalı ya neler geçti neler oldu bir bilsenizzzzz. Ama çok şükür herşey yolunda ve daha da güzel olacak inşallah.

Yazmaya yazmaya bayağı paslandm şimdiden söyleyeyim ona göre okuyun. Bir hatam, kusurum olursa afola 🙏

Aslında bu bölüm çok başka olacaktı aklımda çok fena sahneler vardı ama zamanla o sahnelerin buraya uygun olmadığını düşünerek başka bir kurguma sakladım. Bu yüzden umarım bu bölümü beğenirsiniz.

Beni bırakanlar çok oldu farkındayım ki haklılarda. Hiçbir şey demiyorum. Bu bölümde bakalım kimler var göreceğiz, ha tabi tatile giden köye gidenleri saymıyacağım:))

Lütfen her satıra yorum yapın yorumlarınızı çok özledim bunu çok görmeyin bana❤️

5k oy ve 5k yorum dermişim Ahahahha şaka şaka artık buna takılmıyorum ama bol yorum istiyorum ona göre:)

Hayde bismillah diyerek sözü size bırakıyorum.

İyi okumalar.

Umudun şehrine yıldırım çarptı ve gökyüzü kana bulandı. Melekler feryat ederken insanlık bir kez daha ölmüştü. Gökyüzü yuvaları olmasına rağmen, kanatları kırılıp yeryüzüne süzülen kuşlar onlara eşlik etmişti.

Herkes kulakları sağır eden patlama sesiyle bir tarafa telaşla kaçarken kimse ne olduğunu anlamamıştı. Herkes canının derdine düşmüştü.

Ve her şey bir anda olmuştu. Cinnet geçiren adam sadece karşısındaki iki kadını gözü görmüştü ve gözü karardığında gaflete düşerek tetiğe basmıştı. Herkes çığlık atmıştı.

Çığlıklar korkudandı.

Onu sert bir şekilde iterek namlunun ucuna kendini teslim eden adamdan sonra korkuyla gözlerini kapattı. Etrafında sesler duyuyor ama bilinci kapalı gibi tepkiler veriyordu. O an düşündüğü tek kişi Ezman Eraslan'dı.

"Ezman!" diye bir feryat koptu birinden ve kim olduğunu çıkaramayan kadının gözleri çoktan dolmuştu.

"0ğlum!"

"Hêwî, kızım!"

Bu babasının endişeli sesiydi.
Ezmandan ses seda çıkmıyordu, sahi o neredeydi? Koluna dokunan babasına bakışlarını çevirdi.

"Kızım iyi misin?"

Endişeyle üstünü başını kontrol eden babasına başını iyiyim dercesine ağır ağır salladı. Kalbi korkuyla atıyordu. Onun bir şeyi yoktu çünkü Ezman onun önüne kendini siper etmişti. Kendini onun için feda etmişti hiç düşünmeden.

"İyiyim baba."

Kendi fısıltısını zor duyarken onu kaldırıp sarılan Argeş ile bakışlarını kalabalıkta zoraki gezdirdi. Gözleri tek bir kişiyi arıyordu. Korkmuştu Hêwî ve sonunda görmek istediği adamı görünce derin bir nefes aldı. Ezman, Yusuf'u kendini kaybetmişçesine dövüyordu. Ezman iyiydi. Onun hala yaşıyor oluşu ona derin bir rahatlama getirmişti. Ezman vurulmamıştı fakat patlama sesini çok net duymuştu.

Ezman'a kurşun isabet edilmemişse kurşun kime sıkılmıştı peki?

Korkuyla etrafına baktığında herkesin, arkasındaki bir noktaya aynı korkuyla baktığını gördü. Çoğu oraya koşuyor çoğu kızlar ağlayarak çığlık atıyordu. O da korkuyla arkasını usulca döndü.