အချိန်တွေဆီမှာ မှတ်ဥာဏ်တွေရှိတယ်။
အတိတ်၊ပစ္စုပ္ပန်၊အနာဂတ်...အချိန်စက်ဝန်းတွေကလည်ပတ်နေသရွေ့ အဲ့ဒီစက်ဝန်းတွေမှာ အဖန်တလဲလဲဖြစ်ပေါ်နေတဲ့အမှတ်တရတွေကိုသိမ်းဆည်းထားသလိုမျိုး။
လူတွေကသာအသက်အရွယ်ကြီးပြင်းလာပြီး မှတ်ဥာဏ်တွေဝေဝါးလာရင်တောင် အချိန်စက်ဝန်းကတဖန်ပြန်လည်တဲ့အခါ တစ်ချိန်ကအမှတ်တရတွေကိုသတိရလာကြတယ်။
လှပတဲ့မှတ်ဥာဏ်ဖြစ်ဖြစ် ဝမ်းနည်းပြီးအကျည်းတန်တဲ့မှတ်ဥာဏ်ဖြစ်ဖြစ် အချိန်တွေကတော့အရာအားလုံးကို သိမ်းဆည်းထားမှာပါပဲ။
-
-
-
နီလာရောင်တောင်ပံတို့ တဖြတ်ဖြတ်ခတ်ကာ နေရောင်အောက်ပျံသန်းနေကြသောလိပ်ပြာငယ်တို့မှာ ဟိုကူးဒီသန်းဖြင့်။
အပင်ထက်က စိန်ပန်းပြာတို့မှာလည်း ဟိုဟိုသည်သည်ယိမ်းထိုးကာ ကိန္နရီတို့ကသည့်နှယ်။
ကျောင်းသားများမရှိတော့သည့်လမ်းမထက် တစ်စုံတစ်ယောက်ကိုစောင့်နေသောသူအနား ရောက်လာသောသူတစ်ဦး။ပွင့်ကြွေတို့ကိုခြေထောက်ဖြင့် ထိုးရှပ်ကစားနေသူမှာ ပတ်ဝန်းကျင်ကိုသတိမရသလို အနားသို့ရောက်လာသူကိုလည်းသတိမထားမိဟန်။
"စီနီယာ...အိမ်မပြန်သေးဘူးလား"
မျှော်နေပါသောသူ၏အသံကိုကြားလိုက်ချိန် ဂျီဝွန်းခေါင်းကိုမော့ကြည့်လိုက်တော့ ဆောဝန်းမှာလွယ်အိတ်ကြိုးကိုတင်းတင်းကိုင်လျက်သူ့ဘေး၌ရပ်နေခဲ့သည်။
တမင်စောင့်နေတာပေမယ့် ဝန်းရဲ့ခြေသံကိုမကြားတဲ့အထိ သူအတွေးလွန်နေမိတာလား...
"ကိုယ်မင်းကိုစောင့်နေတာလေ။မင်းနဲ့အိမ်အတူပြန်ချင်လို့"
ထိုအခါ ကောင်လေးကမျက်တောင်များပုတ်ခတ်ကာ
"မဟုတ်တာ။ကျွန်တော်နဲ့စီနီယာ့အိမ်ကတောင်နဲ့မြောက်ကို ဘယ်လိုအတူပြန်လို့ရမလဲ"
"ဒါဆို ကိုယ်မင်းကိုအိမ်လိုက်ပို့ပြီး ကိုယ့်ဘာသာပြန်လိုက်မယ်လေ"
YOU ARE READING
The Last Poem of Summer : Two Shots
FanfictionKim Jiwoong x Seowon [ A fan fiction about Jiwoong & Seowon from current Boys Planet's participants + Burmese ] *the whole story is author's imagination*
