(///)
Bu sözlerle anıları canlanan Mikey'in içinde garip bir his vardı. Üzülüyor mu? Özlem mi çekiyor? Yoksa mutlu mu? ...
Mikey'in düşüneceği daha çok şey var tabi ama şuan sadece Takemichi'ye odaklanmak istedi. Görevliler odadan çıktığında ikisi baş başa kalmışlardı. Bir kaç adım ötede olan Takemichi'ye yaklaşarak önünde durdu. Çenesinden tutup onun yüzünü kendine çevirdi, "Hep, her zamanki güzel yüzüyle olgunlaşmış bir Takemichi hayal ederdim" diye geçirdi aklından. Düşüncelerini bölen ses:
Takemichi
M-manjirou Bey iyi
misiniz? Neden çenemi
tuttuğunuzu anlayamıyorum da
Mikey
Ah, şey sana çarptığımda acelem
vardı. Tam olarak iyi misin
emin olmak istedim asistan.
Takemichi
Teşekkürler efendim ama ben
iyiyim merak etmeyin ehehe
Takemichi bir an için "yalan mı söylüyor bu herif?" diye aklından geçirse de bu düşünceden vazgeçti. Yalan söyleseydi niye ilk defa gördüğü adam böyle bir harekette bulunsun ki?
Çalışırken mikey'in gözü sürekli Takemichi'ye kayıyordu, gözleri onda takılıyor ve yaptığı işi unutuyor, odaklanamıyordu. Öğle arası somurtarak -Take'yi izlemekten birçok işi yarım kaldı- yerinden kalktı. Kahve almaya gittiğinde düşündü,
Mikey
Ne yapacağım ben? Her gün
böyle mi olacak?
Sadece izlemekle kalmak istemiyordu. Onunla konuşmak, eğlenmek, sevişmek, daha önemlisi hatırlamasını istiyordu.
Ve aklına parlak bir fikir geldi.
Güneşte parlaktır ama çok bakarsan kör eder sevgili Mikey~
