Take My BLOOD & Be Mine

Zawgyi

"ေတာင္ကိုရီးယားနိုင္ငံရွိ အထက္တန္းလႊာတခ်ိဳ႕ ပါတီက်င္းပ​ရာ​ေနရာ" လို႔​ အမည္တပ္ခံထားရတဲ့ ဒီ​ေဟာခန္းမထဲ
လူတိုင္းလူတိုင္းက စီးပြား​ေရးဆိုင္ရာအျမတ္ထုတ္နိုင္ေရးကိုသာ အားစိုက္​လို႔ေနၾကတယ္။ လက္​ေခ်ာင္းျဖဴသြယ္သြယ္ေတြကဖန္ဆင္းလိုက္တဲ့ ပီယာနိုတီးလုံးသံၿငိမ့္ၿငိမ့္ေလးက လူအမ်ားဆီက အာ႐ုံစိုက္ျခင္းမခံရတာ​ေတာ့ ႏွ​ေျမာစရာပဲ။

Classic, Jazz စတဲ့ သီခ်င္းအမ်ိဳးအစား​ေတြကို ေသခ်ာခြဲျခားမ​ေနတတ္တဲ့သူ႕အတြက္​ေတာ့ အျဖဴ​ေရာင္ပီယာနို​ေရွ႕ ၊ အျဖဴ​ေရာင္ဝတ္စုံျပည့္ကိုဝတ္ဆင္ထားတဲ့​ေကာင္က​ေလးရဲ႕ သီခ်င္းသံက လြမ္းဆြတ္တ​ေမာဖြယ္ရာ သိပ္ေကာင္း​ရဲ႕။

ဂြၽန္​ေဂ်ာင္ဂုဆိုတဲ့ အမည္နာမတစ္ခုကို ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ ထိုလြမ္း​ေမာဖြယ္ရာ​ေတးသံပိုင္ရွင္က ထူးျခားတဲ့ျဖစ္တည္မႈနဲ႕ ေမြးဖြားလာခဲ့တယ္။ ဒီတစ္​ေလာကလုံးမွာ ပတ္ခ္ဂ်ီမင္တစ္​ေယာက္တည္းသာသိနိုင္တဲ့ ထူးျခားတဲ့ျဖစ္တည္မႈနဲ႕။

ေဘးတ​ေစာင္းသာျမင္​ေနရတဲ့မ်က္ႏွာက အ​ေမွာင္ရိပ္ထဲကို​က်​ေရာက္​ေနတာ​ေၾကာင့္ ထို​ေကာင္​ေလးရဲ႕႐ုပ္ရည္​ေခ်ာ​ေမာမႈက ဘယ္လိုရွိမလဲမသိနိုင္ၾက​တာ​ေတာင္ ပီယာ​နို​ေရွ႕က ခါးမတ္မတ္ထိုင္လ်က္ရွိတဲ့ ခႏၶာကိုယ္အခ်ိဳးအစား​ေၾကာင့္လားမသိ​။ ေဟာခန္းမ​ထဲက မိန္းက​ေလးတစ္​ခ်ိဳ႕ရဲ႕အၾကည့္​​ေတြက အျဖဴ​ေရာင္​ေကာင္က​ေလးဆီရစ္ဝဲ​လို႔ေနတယ္။

ႏႈတ္ခမ္း​ေလးတြန့္​ကာၿပဳံးရင္း ရွမ္ပိန္တစ္ငုံကို သူငုံလိုက္တယ္။

အခ်ိန္က်ၿပီပဲ။

ပီယာနိုသံၾကားျဖတ္ကာ​​ေျပးသြားမဲ့ ေလခြၽန္သံတိုးတိုးက ဂြၽန္​ေဂ်ာင္ဂုရဲ႕နားထဲတိုက္ရိုက္စီးဝင္သြားမယ္ဆိုတာကို သူသိတယ္။
ၾကည့္ေလ...။ သူ႕​​​ေလခြၽန္သံအဆုံးမွာ တိကနဲရပ္တန့္သြားတဲ့
ပီယာနိုအသံကသက္​ေသပဲ။

ဂ်ီမင္ ထပ္ၿပဳံးလိုက္မိရဲ႕။
ဒီတစ္ခါ​ေတာ့ အၿပဳံး​​ေတြက ပီပီျပင္ျပင္။
ေျခလွမ္း​ေတြကို​​​ေတာ့ အ​ေပၚထပ္​ေလွကားရွိရာဆီ ဦးတည္လိုက္တယ္။