SILAKBO

08

Chapter 8: Silhouette

Devion Cardinal.

Nakatingin lang ako kay Haji nang ipakita niya ang kagat sa kamay niya. Sari-saring senaryo ang pumapasok sa isip ko. Hindi ako makapag-isip nang matino. Nanatiling tahimik ang paligid. No one dared to speak.

Naya took a step back, staring at Haji's wound. Maging sina Monica ay bakas ang pagkagulat sa mukha. It was heartbreaking. Pakiramdam ko'y ano mang oras ay kailangan na namin magdesisyon. I couldn't think properly.

Hinang-hina si Haji habang nakahawak sa tyan niya. He looks like he's in pain. Pinipilit kong huwag tumingin sa kanya dahil nasasaktan lang ako. Hindi ko kayang makitang may isa kaming kaibigan na nagkakaganito.

Before we could even say a word, Sally pointed her weapon at Haji.

"Infected na siya. We have to kill him," bakas ang takot sa boses niya.

"No. Walang papatayin," it was Monica who answered.

"Huh? He's infected! Kailangan na natin agapan bago pa man niya tayo patayin dito isa-isa!" Sally hissed.

"H-Hindi..." Naya's voice broke. "Haji, h-hindi 'yan kagat 'di ba? S-Sabihin mo sa'ming sa ibang b-bagay mo 'yan nakuha..."

My chest started to feel heavy. Ayoko ring may isang mamatay sa'min. Nangako ako sa sarili ko na kumpleto kaming lalabas sa siyudad na 'to. I hate to admit but at some point, Sally was right. Kung hindi namin aagapan, kami naman ang mamamatay dito. Mas maraming buhay ang mapapahamak.

"A-Ayos lang... Tatanggapin ko ang desisyon niyo," mahinang sagot ni Haji.

Walang nakapagsalita sa amin. Pare-parehas na hindi alam kung ano ang gagawin.

"Haji..." Naya cried.

"I-Iwan niyo na ako d-dito," sabi ni Haji. He even gave us a reassuring smile.

"No, Haji. Walang maiiwan," umiiling na sabi ni Jace.

I can hear Haji's sobs. Kitang-kita ko kung paano siya nahihirapan sa sakit, physically and emotionally.

"Jace, infected n-na ako..."

"No..." Naya sobbed.

Mas lalo akong nasaktan. Gusto kong maniwala na panaginip lang lahat 'to. Na hindi totoo kung ano man ang nangyayari ngayon. But the pain inside my chest is already enough for me to realize that everything is real.

"Ano pang hinihintay natin? Barilin niyo na siya! B-Baka p-patayin niya tayo!" nagpapanic na sigaw ni Sally.

Monica didn't say a word but when she looked at them, I know she was glaring. Bigla kasing natahimik si Sally. Her friend, Dahlia, immediately tried to stop her from shouting unnecessary things.

"Sandali..." Unti-unting lumapit si Atreus kay Haji. "Pwede ko bang tignan ang kamay mo?"

Napatitig lang sa kanya ang kaibigan namin. When he realized what he was trying to do, lumayo pa siya rito upang masiguradong hindi niya masasaktan si Tres.

"H-Huwag kang lumapit sa'kin. Delikado..." mahina ang boses na sambit ni Haji.

"Titignan ko lang ang sugat mo. Parang may mali, e," sagot ni Atreus.

Haji lifted his wounded hand and showed it to Atreus. Hindi rin nagdalawang isip ang huli na hawakan ang kamay ni Haji upang mas makita nang ayos ang sugat. My heart was racing. I don't know why but I'm hoping for something.

"Ilang oras na 'to?" tanong niya kay Haji.

"T-Thirty minutes ago?"

Atreus clicked his tongue. "I don't know how to explain this pero base sa mga nakita at naobserbahan ko nitong mga nakaraang araw, dalawang minuto lang ang nakakalipas bago kumalat ang virus."