სიყვარული სამხრეთ კორეაში [S.CB] (დასრულებული)

8

3 დღის შემდეგ....

მარიას P.O.V
მარი სამი დღეა ძალიან ცუდადაა, ოთახიდან არ გამოდის, არსად არ გადის მხოლოდ ოთახშია შეკეტილი, მეც და ნინიც ძალიან ვნერვიულობთ, უკვე აღარ ვივით რა ვქნათ  რა გზას მივმართოთ რომ როგორღაც მარი ოთახიდან  ნებით თუ არა ძალით მაინც გამოვათრიოთ. მთელი სამი დღეა მისი ოთახიდან ტირილის ხმები გამოდის, მე და ნინი მარის ოთახის კართან ვათენებთ უკვე სამი ღამეა  იმის იმედით რომ იქნებ  ღამე მაინც გამოვიდეს 
ალბათ მარის გულში დასცინით კიდეც რა  ატირებს  კაცმა სიყვაული აუხსნა თან ისეთმა კაცმა როგორიც ჩანბინია, აი ზუსტად ეგ ატირებს, მარი ბავშვობიდან ასეა შეიძლება ეშინოდეს მაგრამ ეს შიში დაძლიოს მაგრამ თუ შიშს ვეს სძლევს მაშინ უკვე ნერვიულობას და ტირილს იწყებს, შეიძლება ითქვას რომ ეს ერთადერთი რამაა რაზეც მარი მარტივად იწყებს ტირილს ეშინია რომ ატკენენ, ეშინია რომ მეატოვებენ, ეშინია რომ გამოიყენებენ და მიაგდებენ
ეშინია! ეშინია ძალიან ეშინია, მე მისი ახლა ძალიან კარგად მესმის

მე: მარიი ჩემო ლამაზო გამოდი რა საჭმელი მაინც ჭამე, ცოდო ხარ!

ნინი: მზის ქალავ გამოდი რა გთხოვ, გეხვერწები, გევედრები, გემუდარები,

მარი: თავი დამანებეთ!   *ისევ ტირილის ხმები*

ნინი: არ შემიძლია მისი ასე ყურება როცა ვერაფრით ვეხმარები *ცრემლები
გადმოუცვივდა *

მარია: არც მე ნინ არც მე მაგრამ ახლა მხოლოდ მის გამო უნდა გავძლიერდეთ რომ როგორღაც დავეხმაროთ

ჩანბინის P.O.V

მე: იქნებ სულ არ მეთქვა?

ლინო: შენ ბიჭო კაათ ხო ხარ, რა არ უნდა გეთქვა აბა როდემდე გაგეწამებინა  საკუთარი თავი ან მარი?

მე: ვუთხარი და მგონი უარესი ვქენი, არც სამსახურში მოდის, არც ზარებს პასუხობს, არც ესემესებს, არც სოც ქსელებში გამოჩენილა,
ძაან ვნერვიულობ, აღარ ვიცი რა ვქნა!