სიყვარული სამხრეთ კორეაში [S.CB] (დასრულებული)

14

ერთი თვე გავიდა მას შემდეგ რაც ყველაფერი თავის ადგილს დაუბრუნდა.
ყველაფერი იდეალურადაა.
უფრო დავახლოვდით, უფრო უკეთესი მეგობრები გავხდით

ჩვენს სამეგობრო წრეში უკვე ბითიესი, მისივე სრული შემადგენლობით გახლდათ!

ნამჯუნი ჩემთვის უფროსი ძმასავითაა, ჩემთვის ყველაფერს აკეთებს,
ხოლო რაც გაიგო რომ ორსულად ვიყავი, მას შემდეგ წამით კი არა წამის მეასედითაც კი აღარაფრის დიდებით აღარ მშორდება, რადგან ჩემზე უფროსი და გაცილებით ჭკვიანია, სულ ჩემს გვერდითაა.

ერთ დღეს როცა ყველაფერი მშვიდობიანად დაიწყო, მეც წყნარად სამსახურში წავედი, ბიჭებიც იქ იყვნენ თუმცა სრული შემადგენლობა არა.

ჩანბინი შეუძლოდ გრძნობდა თავს და ჩემთან სახლში დარჩა.

შუადღე იდგა, შესვენების მონაკვეთში გადავწყვიტე სახლში წავსულიყავი და ჩემი სიყვარული მენახა.

მე: საყვარელო მოვე...-სიტვა გამიწყდა მას შემდეგ რაც დავინახე-
აქ რა ჯანდაბა ხდება ვინმე ამიხსნის?!

ეს უკვე ყვირით ამოვიღრიალე

ჩანბინი: მარი??
აქ რა გინდა სამსახურში არ უნდა იყო?

მე: უი მაპატიე, ხელი შეგიშალე.
ეს როგორ შეგეძლო როცა თვალებში მიყურებდი, დამაჯერე ის რომ ცუდად იყავი და უეცრად ჩემივე გესმის? ჩემივე სახლში ჩემივე საწოლში ვიღაც ბოზთან ერთად ნებივრობ!!!
ეს რას მივაწერო სეო ჩანბინ რას გამაგებინეეეე!!
*ყვირილით ამოვთქვი ყველაფერი*

ჩანბინი: მარი, პატარა....

მე: არა ჩანბინ არა და არა!!! პატარა მე აღარ დამიძახო, ეგ შენს ბოზებს უძახე!

ჩანბინი: ყველაფერს აგიხსნი.

მე: არა, ჩანბინ არააა!!! არაფერს არ ამიხსნი ან რა უნდა ამიხსნა როცა ყველაფერი ისედაც გასაგებია!
საღამოს როცა სახლში დავბრუნდები, აქ შენი თმის ღერიც კი არ ვნახო!
გაეთრიე ჩემი სახლიდან!!