Almithara

Oyun ve Söz

Ne karar verecektim bilmiyordum kafam karmakarışıktı. Kafamda ki lanetli sesler susmuyordu.

Öykü kendini teslim etme biz sana yardım edeceğiz biz senin dostlarınız oynamaya devam et."Tamam Rhothomir'i serbest bırak de yere çök bizi bekle anlaştık mı?

Bunları sürekli tekrarlıyorlardı. Ne yapacağımı hızlı bir şekilde düşünmem lazımdı. Sanırım onlara uyacaktım. Oyun oynamaya devam ettim.

"Tamam dur! Sakın zarar verme özel beni al ve buradan defol! Bir daha da karşımıza çıkma." dedim

Kıkırdadı.

Rhothomir'in bana yalvarışlarını gözardı etmek zorundaydım sonuçta az sonra hem ben hem o hemde Rohan ve Ronda kurtulacaktı. Bunu yapmak zorundayım.

"Şimdi Öykü diz çök."

Verdiği emre çok sinir olmuştum ama susmak zorundaydım. Sonuçta az sonra kül oluşunu izleyecektim. Diz çöküp başımı eğdim.

"Ah!  Öykü senin gibi güzel ve özel bir elfin böyle itaatkar olacağını hiç düşünmezdim sırf arkadaşların için özel benliğinden vazgeçiyorsun gözlerim yaşardı." dedi. Cevap vermemeyi tercih ettim.

Ardından bir ses yükseldi kulağıma...

"Öykü 3 dediğimde ayağa kalkıp kollarını açıyorsun tamam mı? Biz devreye gireceğiz."

"Bir dakika!" dedim.

Bana pür dikkat kesildi.

İlk önce onları bırak, dedim.

"Nedenmiş?" diye sordu.

"Nereden bileceğim özel beni aldıktan sonra onları öldürmeyeceğini, senin gibi bir aşağılığa nasıl güvenebilirim."

"Ben nereden güvenebilirim sana ya onları alıp kaçarsan?"dedi.

" Kör müsün? Sence bir şey yapabilecek halde gibi mi duruyorum. Senin benden daha akıllı olman lazım değil mi? Baksana koskoca beni alt ettin aslında ne kadar korkaksın benim gibi birisinden mi korkuyorsun?"

Kıkırdadı.

" Beni kışkırtmaya çalışıyorsun sevdim bu hareketini iyi peki istediğin gibi olsun."

Rohan ve Ronda'yı indirdi ve serbest bıraktı ama Rhothomir hala yukarda asılı duruyordu hatta ellerini kelepçeledi ve yanıma doğru getirdi.

"Napıyorsun sen!" diyebildim.

"İstediğini yapıyorum Öykü bunu istemedin mi benden?"

"Onu da bırakacaksın yoksa o istediğini unut."

" Ben olsam o kadar emin konuşmazdım ona zarar gelmesine dayanamazsın değil mi?" dedi.

"Tamam sakin ol hadi yap şu lanet olası şeyi ve bizi bırak!"

"Hay hay hemen Öykü Hanım." dedi.

İçimdeki sesler yine yükseldi.

"Öykü 3 dediğimiz zaman kollarını aç. "

Rhothomir hala bana yalvarıyordu."Öykü nolur yapma lütfen!"

Sadece susuyordum. İçimdeki seslere güvenmek zorundaydım buna mecburdum. Karşımdaki kişi ağzında bir şeyler geveliyordu ama ne dediğini anlamıyordum sadece içimdeki seslere odaklanmam lazımdı.

Sonra bir ışık bana doğru geliyordu. Anında bir ses...

"Üç!"

Kollarımı açmamla 4 tane varlık mı desem canlı mı desem bilmiyorum ışığa doğru koşarak karşılık verdi anında bir patlama gerçekleşti. Patlama beni geriye fırlattı ama umursamadım anında ayağa kalkıp benim özel benliğimi almak isteyen adamla içimde benimle konuşan kişilerin çatışmasını izledim. Sonra sesler durdu ışıklar kayboldu. Ve etrafa tozlar yayıldı. İçimdeki seslere sebep olan varlıklar ve özel benliğimi almaya çalışan kişi yoktu. Bir anda aklıma Rhothomir geldi ona dönüp baktım yerde baygın yatıyordu ve etrafında Ronda ve Rohan vardı. Koşarak onun yanına gittim.