არასდროს

2

მეც არ დავაყოვნე და უკან გავყევი. დავინახე გოგოს სახე,ოჰ არა ეს ჰიონა,ჯანდაბა!ის ჰიონჯინთან რას აკეთებს,მათთან მივედი

-ჰიონა,აქ რას აკეთებ?თან ამასთან?(მე)

-ლია,ის...ის...ჩემი..(ჰიონა)

-რა(მე)

-ჩვენ ეეთად ვართ!(ჰიონჯინი)

სახეში გავარტყი ჰიონჯინს

-იმაზე მამაცი ხარ ვითრე მეგონე(ჰიონჯინი)

-გინდა რომ ისევ მოატყუო ამ გოგოს და შემდეგ..(მე)-არ დამაცადა

-ლუა საკმარისია,არ გინდა რიმ ბედნიერი ვიყო?

-კი,მაგრამ(მე)

-ხოდა წადი,შენ როცა მე ბედნიერი ვარ გშურს!!სხვა არაფერი იმიტომ გშურს რომ ჰიონჯინი შენი არ გახდა!(ჰიონა)

-ჩემი არ გახდა?!სულ გაგიჟდი ჰიონა?გამოფხიზლდი(მე)

-წადი და ბედნიერად ყოფნა მაცალა(ჰიონა)

-კარგი,მაგრამ ხვალე ტირილით რომ მოხვალ მე აღარ მიგიღებ!(მე)

-ხოლო შენ რაც შეგეხება შენ,შენ ამ ყვეკაფრისთვის ბოდიშის მოხდა მოგიწევს!(მე)

-ისეც იცი რომ მაგ სიტყვას არასდროს ვიტყვი!(ჰიონჯინი)

იქედან წამოვედი.სახლში მივედი,კარის გაღებას ვაპირებდი

-ჰიონა სად არის?(ბომგიუ)

-სახლში შევიდეთ!(მე)

-ჰიონა სად არის?(ბომგიუ)

-ჰიონჯინთან(მე)

-მასთან რა უნდა?

-მას კითხე!(მე)

-მითხარი!(ბომგიუ)-მიყვირა

-ნუ მიყვირიხარ!(მე)

-ბოდიში,მეტყვი რა უნდა მასთან?(ბომგიუ)

-ისინი ერთად არიან(მე)

-რა?(ბომგიუ)

-ვეცადე ამეხსნა მაგრამ არ დამიჯერა.მითხრა რომ თუ მინდოდა რომ ბედნიერი ყოფილიყო წამივსულიყავი

-კარჰი ეს ყველაფერი სკოლაში განვიხილოთ(ბომგიუ)-და სახლიდან გავიდა