არასდროს

6

და დიახ გამოიცანით ის ჰიონჯინია.

-აქ რას აკთეთებ?რამე მოხდა?

-არა უბრალოდ ვიზიქრე გარეთ თუ გამოხვიდოდი და გავისეირნებდით,გაწყობს?-თვალი ჩამიკრა

-კარგი

***

სანაპიროსთან მივედით,თითქმია სულ აქ მოვიდართ ხოლმე ეს ადგილი ასე ძალიან მოსწონს?

-ყოველთვის აქ დადიხარ?

-კი როცა თავს კარგად არ ვგრძნობ

-ახლა არ გრძნობ თავს კარგად?

-არა-თავი ჩემს მხარზე დადო

-რატომ?

-მინდა იცოდე რაღაც ჩემი სარსულის შესახებ,გინდა მისი ცოდნა?-მე მხოლოდ თავი დავუქნიე

-მამაჩემი მკვკელია..-ცოტა ხანს გაჩერდა,შემდეგ ისევ გაგრძელა-ბომგიუ ჩემი საუკეთესო მეგობარი იყო,მანამ სანამ ის დაინახავდა თუ როგორ მოკლა მამაჩემა ვიღაც ტიპები,მას ჩემი ეშინოდა არ ვიცი რატომ,ამიტომ არის ის ასეთი აგრესიული ჩემს მიმართ.ის ყველას კლავდა ვინც წინ გადაეღობებოდა მან დედაც-თვალებიდან კი ცრემლები გადმოუგორდა

-ჰიო,კარგად ხარ?თუ გინდა არ მომიყვე

-კი,მინდა იცოდე ჩემს შესახებ ყველაფერი.მან დედაც კი არ გაიმეტა,როგორც ვიცი დედაჩემა მისი საიდუმნო გაიგო და ამის გამო,მე და იომი სახლიდან წამოვედით,ყველაფერს ვცდილობდი რომ წარსული დამევიწყებინა და თავიდან ამომეგდო მაგრან არ გამომდიოდა,მამაჩემი მეძებს მგონი...-სახიდან ცრემლი მოიშორა-უნდა რომ იომი წაიყვანოს,თუ მოგვაგნო,ხომ დამეხმარები?

-როგორ?

-იომის შენს სახლში რო წაიყვანო ერთად იარეთ სკოლაში,მხოლოთ ცოტა ხანი როცა ყველაფერს მოვჩები ისეც ჩემთან ერთად წამოვა სახლში,მაგრამ არ უნდა გაიგოს ეს.
დამეხმარები?

-რა თქმა უნდა.

-სახლამდე მიგაცილებ,ხოლო იომის
ხვალე მოვიყვან ბომგიუს უთხარი.