[Unicode]
"* မောင့်ကိုမမုန်းနိုင်ဘူး *"
Park အိမ်တော်ကိုပြန်ရောက်တာနဲ့ ရှိသမျှပစ္စည်းတွေရိုက်ခွဲသောင်းကျန်းနေတဲ့ဂျီမင်း.....
ခလွင်း......ဘုန်း......အုန်း.......ခလွမ်း
"သခင်လေး စိတ်ထိန်းပါ့ဗျ ထိခိုက်မိမယ်
သခင်လေး သခင်လေး......."
" ပတ်ဂျီမင်း...... အခုလိုလုပ်နေလိုမင်းရင်ထဲကကျေနပ်နေပြီလား.......?
ငါပြောခဲ့တယ်နော် အဲ့လိုအကောင်မျိုးနဲ့အစကတည်းကမတွဲဖို့
အဟား.....အခုကျတော့ ခွေးကိုကန်သလိုကန်ထုတ်ခံရတာပါလား......? "
"အမေ.....မင့်ကိုအခုလိုမပြောပါနဲ့....
မင်....စိတ်ပြေလက်ပျောက်တစ်နေရာရာကိုသွားကြမလား.....? "
" သွားကြ အကုန်ထွက်သွားကြ....
ဘယ်သူ့ကိုမှမလိုအပ်ဘူး
အနာပေါ်ဆားလာသိပ်တဲ့လူနဲ့
သူများတွေမပြေလည်နေတာကိုအခွင့်ကောင်းယူပြီး အပိုင်ကြံမဲ့သူနဲ့
တစ်ယောက်မှအစစ်အမှန်မရှိဘူး ......"
"ပတ်ဂျီမင်း......ငါတို့ပြောနေတာ မင်းအတွက်နော်
မလိုချင်လို့ကန်ထုတ်လိုက်တဲ့သူကို မင်းမနာကျည်းဘူးလား......?
မင်းသိပ်ချစ်လှပါချည်ရဲ့ဆိုတဲ့ မောင် ကလေ......"
" နာကျည်းစရာလား......?
ပတ်ဂျီမင်းကိုတစ်ခြားသူသာအခုလိုလုပ်ရင်
ပြာတောင်ရှာမရဖြစ်သွားမယ်
မောင်......ဆိုရင်တော့ အကုန်လည်စဉ်းခံပစ်မယ်ဗျာ......."
" မင် ရာ..... သူကိုကျသိပ်ချစ်လိုက်တာ
ဖောက်ပြန်ပြီးအဲ့မိန်းမကိုလက်ထပ်ယူပါမယ်လို့ပြောထားတဲ့လူတစ်ယောက်ကို
မင်းအခုထိမမုန်းနိုင်သေးဘူးလားကွာ....."
"မောင်ဖြစ်နေလို့လေ......
ကင်ထယ်ယောင်းမင်းမှတ်ထားလိုက်
မောင်ဖြစ်နေလို့ ငါအကုန်ခွင့်လွတ်နိုင်တယ်
ငါနဲ့မောင်အခုလိုဖြစ်ရတာမင်းကြောင့်ဘဲ
မင်းငါ့ကို ခိုးပြေးခဲ့လို့
YOU ARE READING
BIRD { Complete}
General Fictionjikook အဝေးကကြည့်နေမှလှတဲ့အရာတွေရှိတယ်ဗျ ကောင်းကင်ကြီးရယ်...... ပင်လယ်ကြီးရယ် ပတ်ဂျီမင်း......ဆိုတဲ့လူသားလေးရယ် မင်လေး...... ကိုသိပ်မြတ်နိုးရတဲ့လူသားလေး သူမှာလည်းသိပ်ချစ်ရတဲ့ လူသားကရှိပြီးသားဗျ ငါဆိုတဲ့....ကင်ထယ်ယောင်းက အရံလူပါကွာ နောက်ဘဝတွေများကြရင...
