RÜYA(+18)

9.Bölüm(Regl)

Bu sefer gözlerimi açtığımda lanet bir ağrı vardı karnımda. Hayır olamazdı dimi ben şuan bu evde iken regl olamazdım.

Yataktan doğruldum ama kasıklarım fena ağrıyordu şuan. O kadar dert varken bide regl ağrısı çekemezdim. Hızla lavaboya attım kendimi ama iç çamaşırımda gördüğüm kırmızı sıvı ile gözlerim doldu ne yazık ki benim hormonlar böyle...

Allah'tan Selma abla vardı hemen ona gitmem lazımdı şimdilik birkaç kat peçete koydum ama bu sadece geçici bı süre hemen aşağıya indim kasıklarımı tutarak şuan daha acı gelmemişti.Acı gelmeden ağrı kesici de içmem lazımdı.

Aşağıda Aras yine koltukta oturmuş ayakta dikilen korumayı dinliyordu. Beni görünce kafasını git der gibi bir işaret yapıp adamın çıkmasını bekledi. Gözleri ellerimin tuttuğu kasıklarıma inip geri gözlerimle buluştu. "Selma abla mutfakta mı?" Diye sormuştum ilk başta bı afallasa da"Dün gece burda kaldı hatta üstünü de o değiştirdi bu sabah da kahvaltıyı hazırlayıp çıktı seni bekliyordum zaten kahvaltı yapmak için hadi geç sofraya ben de geliyorum"dedi. Evet bu regl derdinden üstümdeki kıyafetleri unutmuştum neyse en azından selma abla değiştirmişti.
Ama Selma abla yoksa ben kimden pet isteyebilirdim ki? Şuan kahvaltı yapacak halde değildim. İlaç bulmam lazımdı bari onu bulsayım ama bütün dolapları kurcalasam da hiçbir şey bulamamıştım. Geri yukarı çıkmak istiyordum. Birden kasıklarıma giren sancıyla ufak bir çığlık kaçtı ağzımdan. Lütfen şuan tek isteğim pet ve bir ağrı kesici.

Karnım daha da şiddetlendiğinde artık yukarı çıkmak istiyordum, sadece yukarı çıkmak. En azından Aras görmez beni. Tam mutfak kapısından çıkmak üzereyken Arasın sesi ile olduğum yerde kalakaldım.
"Rüya masaya geç kahvaltı yapacağız"ama bilmiyordu ki ben bu sancıyla nasıl bişeyler yiyecektim. Bana ilk kez adımla seslenmişti başına saksı mı düştü bu adamın(!) Ama yine de utandığımdan geçip sandalyeye oturdum. Aras da gelip karşıma oturdu ve kahvaltısına başladı. Bense tabağıma aldığım peynirle zeytini sağa sola çevirip kendimi sıkıyordum kasıklarım çok ağrıyordu. Daha fazla dayanamıyordum.

Dudaklarımdan"ahhh!" diye bir ses geldi dudaklarımı birbirine bastırdığımdan inleme gibi çıkmıştı sesim. Kafamı tabagımdan ayıramıyordum.
Aras"neyin var senin yüzün de bembeyaz hasta mısın sen?"dedi. Söylemem lazımdı. Bu utanılacak bir şey değildi ben de utanmamalıydım. "Sancım var" dedim hayla tabağıma bakarak. Yanıma gelip beni ayağa kaldırdı "Yüzüme bak" dedi. Kafamı yavaşca yüzüne çeverince tıpkı bir bebekmişim gibi parmaklarıyla çenemi tutup

"Bu çok güzel bişey bu sizi siz yapan şey utanma bundan bu ayıp bişey değil şimdi bana gerekli şeyleri söyle hemen getirteyim"dedi.

Şaşırmıştım Aras'tan böyle bir hareket beklemiyordum. Utanma diyordu ama ben bu evde tutsak olduğum adama regl olduğumu nasıl utanmadan söyleyebilirdim ki.

Kısık sesle "pet ve ağrı kesici" dedim. Hemen telefondan istediğim şeyleri getirmesini söyledi.
"Tamam hemen getirecekler. Sen de kahvaltını yap sonra içersin ilacını"dedi. Ama ben bu ağrıyla asla kahvaltı yapacak halde değildim. Aras'la konuşmak agrımı unutmamı sağlıyodu çok acayip. Ama şimdi yine başlıyorduk.

"Ben biraz odamda dursam olur mu? Gelene kadar dinlenmek istiyorum" dedim."Güzelim bişeyler yeseydin sonra uyursun"dedi. Ama yine hayır diyince oda çok üzerime gelmedi.

🔗

25 dakika sonra odamın kapısı açılmış yatağımın sağ tarafı çökmüştü. Aras gelmişti. Yavaşca saçımı okşayıp "Küçüğüm hadi kalk getirdim istediklerini" dedi. Kalkıp elindeki poşeti aldım ve kendime temiz iç çamaşırı alarak direk lavaboya gidip yeni çamaşırları giyip pedi taktım. Mutfağa inip biraz su alıp getirdiği ağrı kesiciden bir tane alarak suyla beraber mideme gönderdim. Ağrım biraz azalmıştı. Acaba Aras'tan sıcak su torbası da istesem alır mıydı? Tam merdivenlerden çıkacakken aşağı inen Aras "Biraz daha iyi misin?"dedi. Başımı saklamakla yetindim. Tam yukarı çıkacak iken kolumu tutup