කැම්පස් කාලෙත් එවර වෙලා මට නුවරට ගුරු පත්වීම හම්බුනාම මට දැනුනෙ අමුතුම වේදනාවක්... හරියට මම තවත් තනි උනා වගේ...
නුවර යන්න සතියකට විතර කලින් එක දවසක හවස මම මිදුලෙ තිබුන බංකුවෙන් වාඩි උනේ මාර ගහේ ආදරෙන් පෙම් බස් හුවමාරු කර ගන්න කුරුළු ජෝඩිව දිහත් බලාගෙන... උන් දෙන්න එහෙට මෙහෙට පියාබ පියාබ ඔවුන්ගෙ සතුට හුවමාරු කර ගන්නවා... පැය භාගයක් වගේ මම එහෙම උන් දෙන්න දිහා බලාගෙන ඉන්න ඇති...
ඔය අතරෙදි තාත්තා මං ගාවින් ඇවිත් වාඩි උනාම මම මගෙ ඇස් තාත්තා ගාවින් නතර කර ගත්තා...
" දුව "
" තාත්තා "
" මට දුව එක්ක ටිකක් කතා කරන්න පුළුවන් ද "
" පුළුවන් තාත්තා මොකක් හරි ප්‍රශ්නයක් ද "
මම එහෙම ඇහුවම තාත්තා නලල අතින් පිරිමැද්දා... තාත්තා එහෙම ඇහුවේ ලොකු දෙයක් ගැන කතා කරන්න කියලා මම දන්නවා... මොකද තාත්තා ලොකු කතාවකට මුල පුරන හැම වෙලාවකම මට දුව කියලා කතා කරන්නත් අනිත් වෙලාවට සුදු දෝණි කියලා කතා කරන්න පුරුදු වෙලා හිටියා...
" ඔය තාත්තගෙ අතේ තියෙන්නේ මොනවද "
" දුව මේක අහලා කලබල වෙන්න එපා... ඉවසීමෙන් අහන් ඉන්න..."
" හරි තාත්තා කියන්නකො "
" සාරාව නැන්දා රට ගෙනිච්චෙ නෑ දුව "
" මොනාද තාත්තා ඔයා කියන්නෙ? කෝ එතකොට මගෙ සාරා "
මම එහෙම ඇහුවම තාත්තා ලොකු හුස්මක් පිට කරා... මගෙ හිත දැනුනෙත් අමුතුම හැගීමක්...
" ඔයා හුස්ම ගන්න හදවත එයාගෙ දුව "
" ත්... තාත්තා... "
" ඔව් දුව ඔයා දැන් හුස්ම ගන්නෙ සාරාගෙ හදවතෙන්. ඔයාට අමාරු උන වෙලාවේ එයා අපිටත් නොකිය එයාගෙ හදවත ඔයාට දීලා. අපි ඒක දැන ගන්න කොට පරක්කු වැඩියි දුව. එයාගෙ අනිත් අවයවත් එයා ජීවත් වෙන්න ආස මිනිස්සුන්ට පරිත්‍යාග කරලා. ඔයාගෙ ඔපරේෂන් එකට දවස් දෙකකට විතර පස්සෙ මට ඔයාව භාරව හිටපු ඩොක්ටර්ව හම්බුනා. ඒ වෙලාවෙදි තමයි මාත් මේක දැන ගත්තෙ. මේ තියෙන්නේ එයා දන් දීපු දේවල් වල පේපර්ස්. තව මෙතන ඔයාට දෙන්න කියලා එයා කියපු ලියුම් දෙකකුත් තියෙනවා. "
YOU ARE READING
𝐸𝑉𝐸𝑅𝑌𝑇𝐻𝐼𝑁𝐺 ℎ𝑎𝑠 𝐶𝐻𝐴𝑁𝐺𝐸𝐷
Short Storyඅයිති වෙන්නම ඕනිද ආදරේ කරන්න? අයිති වෙන්නම ඕනිද ආදරේට වටිනාකමක් දෙන්න? කියවලම බලන්න.... ☺️
