Eski Dostlar Yeni Düşmanlar (Mha fanfic )

Biz takım filan değiliz !

Yazar anlatımıyla

Kayuri okuldan çıkmıştı ve evine doğru gitmek için hazılanmıştı . Okulun çıkış kapısına doğru ilerlerken Uraraka , Midoriya ve İida üçlüsüne fark etti .

Adımlarını durdurup boş bakışlarla üçünü süzdü . Uraraka her şeye rağmen güzelce gülümsüyordu . Bu Kayuri'nin yapamayacağı bir şeydi . Asla bu şekilde jayıtsızca gülümseyemiyor ve insanlarla sinirlenmeden bir diyalog kuramıyordu .

Belki babasından aldığı bir özellikti bu , belki de önceki hayatının siniri yeni yeni geliyordu ona . Her iki şekildede kendini ifade edemiyor ve sürekli , sürekli öfke patlamaları yaşıyordu .

Tüm bu düşüncelerle orda dururken birisi onun omzuna dokunarak , onu getçek dünyaya geri getirdi .

Mina : Oi , Oi , Udoro-chan ne diye orda dikiliyorsun ?

Kayuri : Seni ilgilendirmez boynuz kafa !

Dedi Kayuri ona yandan bakarak . Mina onun bu sözünü sanki hiç duymamış gibi yaparak konuşmaya devam etti .

Mina : tamam , o zaman metroya kadar beraber gidelim mi ?

Kayuri : ne bok yaparsan yap , umrumda değil !

Dedi ve yürümeye başladı . Mina da istifini bozmadan onun yanında yürümrye başladı . Kayuri o gün iyi bir arkadaş edindiğinin farkında olmadan bir adım atmıştı .

Ertesi sabah

Kayuri yine somurkan bir şekilde güne başlamıştı . Normalde çok sevdiği annesinin sesi bile ona sinir bozucu geliyordu şuan .

Mrs.Usoro : Kayuri,  Kayuri , hadi tatlım bir şeyler atıştır .

Kayuri : hıhı...

Diye homurdanarak çayına bakıyordu Kayuri . Babası çeketini giyerek mutfağa girdiğunde anne kızın bakışları onu buldu .
Mr.Usoro karısının alnından ötü ve masaya oturdu . Aynı Kayuri gibi sabahları aşırı sinirli ve somurkan oluyordu .

Karısı çayını bardağına doldururken , kaşları çatık olan kızına baktı . Kızının kendisine ne kadar çok benzediğini bir kez daha fark edice keyiflenmeden edemedi . Ama kendiside biliyordu ki birazdan veticeği habere Kayuri hiç sıcak bakmıyıcaktı .

Mahirusahte bir öksürükle dikkatleti üzerine çekti . Kayuri ve karısının kendisini dinlediğini görünce gülümsedi ve konuşmaya başladı .

Mahiru : Size güzel bir haberim var . Yeni girdiğim ihalede çok iyi miktarda kar elde ettim . Bu yüzden de yeni bir ev almaya karar verdim .

Yoko : Verdik ! Yeni bir ev almaya karar verdik tatlım .

Dedi Yoko kızına bakarak . (Yazar : Sonunda annesine bir isim buldum . İsmi Yoko) Kayuri anne ve babasını şöyle bir süzdü . Duyduklarını sindirmeye çalışıyordu . Bir kaç dakika sessizce düşündü . Aslında taşınmaları iyi olabilirdi . Şu an ki evleri artık ona küçük gelmeye başlamıştı . Büyüdüğü için daha fazla alana ihtiyacı vardı ve odası artık bunu karşılamıyordu .

Annesi gergince kızına baktı . Vericeği tepkiyi kestiremiyordu . Ancak Kayuri onu şaşırtarak gülümsedi ve konuşmaya başladı .

Kayuri : Sonunda . Ben de nezaman bunu diyiceksiniz diye bekliyordum .

Dedi . Tüm siniri ve somurkanlığı bir anda yok olmuştu . Annesine gülümseyerek yeni evletinin nasıl olucağını soruyordu . Mahiru rahatlayarak nefes verdi . Sabah sabah kızıyla bir tartışma yaşamak istemiyordu .