Yeni bir sabaha daha açtım gözlerimi . tavanla bir süre bakıştıktan sonra yatakta oturur pozisyona geçtim . kafamı pencerenin tarafına çevirip rüzgardan savrulan ağacın yapraklarını seyretti. . ağacı terk eden yapraklar , sanki başından beri ağacı terk edip yerle buluşmak istiyormuş gibi hızla yere düşüyordu...
Şimdi gece gündüzü , gündüzde geceyi terk etmiş ve dağların arasından güneş kendini göstermişti.
...
Telefonuma gelen bildirimle yatağımın altında ki telefonu aldım ve kimden mesaj geldiğine baktım . geçen ay girdiğim bursluluk sınavını % 75 indirimle kazandığımı söylüyordu gönderilen mesajda.
Mesajı okuduktan sonra yatağımdan kalkıp mutfakta kahvaltı hazırlayan anneme yardım etmeye gittim ,ama annem çoktan kahvaltıyı hazırlamış beni bekliyordu. Annemin karşısına geçip oturdum
- tebrik ederim bursluluk sınavını kazanmışsın .dedi annem
Hiçbir şey demeyip başımı evet anlamında aşağı yukarı salladım.
- dilini mi yuttun kızım , bu aralar tuhaf davranıyosun zaten , seni üzen bir şey olmadı değil mi ? ...
- hayır
Dedim zorlukla gülümsemeye çalışırken , ve devam ettim konuşmaya
- gayet iyiyim
Annem memnun olmamış gözlerle bakarken çok üstelemeyip " tamam " dedi
- peki ne yapmayı düşünüyorsun kolej hakkında , gitmek istiyor musun ?
Eski okulumdan uzaklaşmak istiyodum. Ama yeni bir okula hazır olup olmadığımdan da emin değildim ...yinede o okuldan uzaklaşmak fikri daha ağır bastı .çünkü artık hayatımı bilerek mahvetmek istemiyordum. Fırsatını bulmuşken onlardan uzaklaşmak daha iyi olcaktı...
-
evet . dedim anneme
Kesinlikle bu okulda daha fazla kalamazdım.
hayatımı altüst eden insanlarla artık aynı ortamda kalarak kendimi üzmek istemiyordum.
Ben artık mutlu olmak istiyordum
Bir sene boyunca çektiğim işkenceye sabrettim
Ama artık sabredemezdim ...
- o zaman kahvaltını bitirdikten sonra hemen hazırlan bugün işlerimizi halledelim
...
Annemle birlikte eski okulumdan kaydımı aldırmış , şimdi ise koleje beni kayıt etmek için gidiyorduk.
Yolda yürürken ayakkabı bağcığımın çözüldüğünü fark etmrm ile adımlarımı durdurdum ve bağcığımı bağlayabilmek için yere eğildiğim sırada , yanımdan hızla koşup giden kişi beni görmeden çarpmıştı .
- yavaş be öküz müsün . diye bağırdım arkasından .
Bana doğru döndü kısa bir süre baktıktan sonra
-özür dilerim görmedim. Diyip koşmaya devam etti ...
Ben de önüme dönüp ayakkabı bağcığımı bağladıktan sonra ayağa kalkıp , çoktan koleje varmış olan anneme yetiştim .
Annemle beraber kolejin içine adımımızı attığımızda ,gereksiz yere gerildim . derin derin nefes alıp verdim . az da olsa biraz rahatlamıştım
...
-Adım Nisa Parlak 10 . sınıfım . dedim müdürün sorduğu soruları cevaplarken
- Tamamdır sınıfın 10-c şimdi çıkabirsiniz.
Dediğinde,odadan çıkıp ,tuttuğum nefesimi bıraktım ve aşağıda bekleyen annemin yanına gittim ...
