Yeni bir sayfa açmıştım hayatıma , bütün acılarımı, kırgınlıklarımı alıp gömmüştüm kalbimin derinlerine...
Zamanı geriye alıp yaptığım her hatayı düzeltmek istiyordum. Ama olan olmuştu artık , geçen zamanı tekrar geri getiremezdim ...
Beni düşünce alemimden çıkaran adımın seslenilmesiydi
-NİSAAA
Bana seslenen emiri yani eski sevgilimi duymazdan gelerek adımlarımı hızlandırdım.
Onu ne görmek , ne de söyleyeceği yalanları duymak istiyordum. O artık benim kendisine olan güvenimi yıkmış, nefretimi kazanmıştı , bana kendini affettiremezdi ...
Emir hala seslenmeye devam ederken ben çoktan koleje girmiştim .
...
Sınıfıma girdim ve duvar kenarındaki en son sıraya oturdum , dersin başlamasına neredeyse yarım saat vardı o zamana kadar uyumak istedim . başımı sıraya koydum . bir süre sonra gözlerim kendiliğinden kapanmaya başlamıştı . kafamın içinde düşğncelerimde uyumamla son bulmuştu.
*---*
Gecenin karanlışında, upuzun ağaçların olduğu bir ormanın içindeydim . etrafta gezdirsim gözlerimi herye kapkaranlık olmasına rağmen bazı şeyleri görebiliyordum.
Bir hışırtı sesi duyuldu ,ağacın üstünde duran kuşkar kanatlanıp uçtu. Arkamdan gelen adım sesleri korkmama neden olmuştu titreyerek arkamı döndüm
- baba
Dedim fısıltıyla
Bana bakıyırdu ,hiçbir duygu parıltısı yoktu yoktu gözlerinde. Bomboş bakıyordu sadece ,konuşmadan tek kelime etmeden gözlerimin içine bakıyordu. söylemek istedikleri vardı sanki ama susuyordu...
Yıllardır görmefiğim , sesini duymadığım , doya doya sarılıp dertleşemediğim babama sanki bir daha bırakıp gitmesin diye sımsıkı sarılmıştım babama...
-seni çok özledim baba
Dedim . Gözyaşlarım usulca yanaklarımdan akmaya başlarken...
Gözyaşlarım git gide artıyordu . Ağlamaktan. Gözlerimin kızardığını hissedebiliyordum.
Babam , elleriyle omzumdan tutup kendinden uzakalştırdı.
Gözleri özlemle bana bakarken , ben de aynı şekilde karşılık verdim babama ... Bir elini omzumdan çekip yüzüme yaklaştırdı , gözyaşlarımın ıslattığı yanaklarımı sildi
- ağlama kızım
Dedi ve devam etti
-zor günlere karşı sabretmelisin ...
Dedikten sonra tüzümdeki elini çekip arkasını döndü karanlığın içinde kaybolup gittikçe haykırarak ağlamaya başladım.
Şimdi tekrar babam tarafından katranlığa mahkum edilmiştim...
Etraf karanlıkken birden güneş ışınları heryeri aydınlatmıştı. Gözlerimi tğm tanıdıklarım tarafından sarılmış olan çevremde gezdirdim . ama içlerinde sadece tek bir tanımadığım vardı , yüzüne çarpan güneş ışınları onu net görmemi zorlaştırıyordu.
- sen kimsin
Dedim . sorumun bir fısıltıdan bile kısık çıkması onun sorduğum sorumu duymamasına neden olmuştu...
Tekrar baktım çevremdeki insanlara . annaiem ve o tanımadığım kişi haricinde ,herkesten alaycı bakışkara maruz kalıyordum.
Emir tam yanında duran ezgiyle konuşmaya başladı:
- nasıl oynadım ama nisayla , tam istediğin gibi değil mi ?
Bunları derken ikiside kahkahalarla gülüyorlardı ... Arzu emirin susmasını işarer ederek ,bana yaklaştı , tam önümde durduğunda ,alaycı bakışlarını üzerimden çekmeden iğrenç sırıtmasıyla kırıcı sözlerini söylemeye başladı :
-nasıl bir duyguymu nisa? Seni sevdiğini sandığın kişinin adlında seni sevmeyip kullanması ?
Bana doğru eğilip yüzümü yüzüyle tam hizaya getirdi ve sözlerine devam etti .
- anlaman gerekirdi aslında
Dudağını yukarı doğru kıvırıp
-senin gibi çirkin birinin başından beri aslında hiç sevilmediğini...
Daha fazla konuşmasına izin vermeden onu itip ayağa kalktım ,herkesten uzaklaşıp koşmaya başladım ve
-Artık dayanamıyorum
Dedim kendi kendime
*---*
Kanter içinde açtım gözlerimi. Sıradan başımı kaldırıp alnımdan akan terleri kolumla sildiğim sırada tam karşımda bir beden belirdi . başımı kaldırıp yüzüne baktım . gördüğüm kişiyle şaşırmış olsamda belli etmedim.
- kalk ! Burada ben oturuyorum
Dediğinde, gözlerimi devirip oturduğum yerden kalktım ve bir ön sıraya geçtim . kolumdaki tokayla saçlarımı bağlayıp ders kitaplarımı çıkardım ...
