★-14

27 5 3
                                    

Lee Felix
.
.
.
İlişkimizin üstünden neredeyse 1.30 yıl geçmişti, sabahları gözümü bazen hyunjinle beraber açmak ,Onunla beraber kahvaltı yapmak, beni öylesine mutlu ediyordu ki e tâbi iş buna dahil değil çalışmak insanı zorluyor her türlü ve kendime kalan boş zaman olması gerekenden az oluyordu genelde.

Ama sorun şuydu ki sanki aramıza duvarlar girmişti,sebebini bilmiyorum, yanlış bir şey yaptığımı da düşünmüyorum ama az önce anlattıklarımın hepsi neredeyse ilk sevgili olduğumuz zamanlardan kalmaydı. Hyunjin yine benimle oluyordu evet,yine bana iltifat ediyor yine özel günleri kaçırmıyordu ama sanki eski neşesi yoktu, buluştuğumuzda erken ayrılırdı bazen hiç gelmezdi bile söylediğim şeyleri ya umursamıyordu yada dediği Gibi unutuyordu, çok solgun gözüküyordu , hiç bir sıkıntı olmamasına rağmen teninin rengi hep olması gerekenden fazla beyaz ve çökük gözükmeye başladı.
Sorduğum soruların cevapları her zaman için "uyuyamadım", "yorgundum" veya "iyiyim" oldu.

Kimseyi zorlamak gibi bir niyetim yok asla ama bu hâli her ne kadar ilk başlarda umrumda olmasada son zamanlarda dediğim şeyleri çok daha çabuk unutmaya başlaması, beraber kalmayı bırakmamız, sık buluşamamız.

Sanki..
Sanki benden kaçıyordu
Benden sıkılmış olabilir mi?
Beni sevmeyi bırakmış olabilir mi?

Hyunjin Benim hayata tek tutunma sebebim,onu hiç bir Zaman olsun bırakmak istemem biliyorum evet birini ölesiye sevmek saçma olabilir ama bu sizin kişisel görüşünüz olmaz mı zaten .
Siz sadece dışarıdan gördüklerinizle yetinirken kimin ne yaşadığı hakkında hiç Bir fikriniz yok.

Ama fark ediyorum ki

Mesafeler uzak
Gözler birbirine bakmıyor
Ellerimiz buluşmuyor
Verilen sözler yerine getirilmiyor

Ne oldu bize tanrı aşkına...?

"Alo?"

"Naber"

"İyiyim jinnie sen?"

"Ah işlerim var her
Zamanki Gibi iş-"

"Hyunjin bugün seninle
Konuşabilir miyiz"

"Umm? Peki ama
Neden"

"Yanlış bir şey mı yaptım"

"Üzdüm mü seni?"

"Hayır"

"Söylenmemesi gereken bir şey mi
Söyledim"

"Hayır hyunjin sadece konuşmak
İstiyorum"

"Felix ben senin ses tonunu
Hiç bu kadar ciddiyken duymadım lütfen
Ne oldu söyle "

"Hyunjin bir şey olmadığını
Bir kaç kez dile getirdim"

"Saat sekiz gibi,her zamanki
Yerde"

"Tamam peki
Seni seviyorum"

"Bende seni"

Felix telefonunu kapattı ve usulca zamanın akıp gitmesini bekledi dediği gibi saat sekiz olmaya başlamıştı.ustune geçirdiği rastgele salaş kıyafetler ile çıktı evinden ve sahile doğru yönlendirdi adımlarını, bulduğu ilk boş banka oturdu karşısındaki büyüleyici yakamozun ışığı gözlerinin içini patlatıyordu. deniz ...
Deniz demek saf demekti onun için, Deniz demek asil olandı, yüce olandı.

 mon étoile/Hyunlix Where stories live. Discover now