ချစ်သော စာရေးဆရာမလေး(complete)

part (13)

ကျတော့်ရဲ့ ကောင်မလေး
အပိုင်း(၁၃)

ညက တညလုံးကောင်းကောင်းအိပ်မပျော်နိုင်ပေမယ့် မိုးလင်းခါနီး မှေးကနဲ အိပ်ပျော်သွားရသည်။
ကျတော် အိပ်ရာက လန့်နိုးတော့ နံနက်(၆)နာရီ၊ကမန်းကတန်းပင် ဖုန်းကို ကောက်စစ်ကြည့်လိုက်ပေမယ့်
မက္ဆေ့ရော၊အဝင် call ရော ဝင်မထားပေ။စိတ်ထဲ နည်းနည်း ပူပင်သွားရပြန်သည်။
"ဘာတွေများဖြစ်နေလို့ပါလိမ့်"
တိုးတိုးလေး ရေရွတ်ရင်း
ဖြစ်နိုင်ခြေရှိသည်များကို စဉ်းစားနေမိပြန်သည်။တခြားတဘက်ကအတွေးထဲတွင်လည်း သူ့ကို အဖက္မလုပ်ပဲ ပစ်ပယ်ထားသည့် မ ကို စိတ်နည်းနည်းတိုမိပြန်သည်။
တွေ့လျှင်
"မ ဘာ လို့ ကျတော့ ကို အဲ့ဒီလောက်ကြီး ပစ်ထားရတာလဲ " လို့ မေးပစ်လိုက်ချင်မိပြန်သည်။
စိတ်နှစ်ခွ အတွေးအမျိုးမျိုးနှင့် သန့်ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ကာ ရေချိုးလိုက်သည်။သက်ပြင်းတွေလည်း မကြာခဏ ချနေမိပြန်သည်။
ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်တော့ ဖုန်းကို တခါ ကောက်စစ်မိပြန်သည်။
"သန့်အခုထွက်လာခဲ့ မ မနေ့ညကတည်းက အိမ်ပြန်ရောက်္နေတာ"
ဆိုတဲ့ မက္ဆေ့တစောင် ဝင်ထားသည်။
အဝတ်အစားလဲ ပြီး မတို့ ခြံဘက်သွားရန် အောက်ဆင်းလာတော့
"သားရေ လာ မနက်စာစားသွားအုံး ရုံးသွားဖို့က စောသေးတယ်လေ"
ဆိုပြီး မေမေက မနက်စာ စားဖို့ ခေါ်နေပေမယ့် သန့်က ဝမ်းသာပျော်ရွှင်နေတဲ့ အသံကြီးနဲ့
"မေမေ မ ပြန်ရောက်နေပြီ သား မနဲ့ အပြင်မှာပဲ သွားစားလိုက္မယ်နော်"
မေမေကလည်း အခုမှ စိတ်သက်သာ ရသွားသလို ပြုံးနေရင်း
"သမီးလေး ကို အိမ်ခေါ်လာခဲ့အုံး ဟင်းချက်ကျွေးချင်လို့ နော် သား"
"ဟုတ်ကဲ့ မေမေ"

မတို့ ခြံဘက်ရောက်တော့ သန့်ရှင်းရေးလုပ်နေသည့် ဖုန်တွေ တလိမ်းလိမ်းနဲ့ မကိုတွေ့လိုက်ရသည်
"မ ခဏလောက်အနားယူအုံးလေ ပြီးရင် သန့်ပါကူလုပ်ပေးမယ်"
သူ့အသံကြောင့် မ က လှည့် ကြည့်သည်။

ညက အိမ်ရောက်ရောက်ချင်း ခရီးပန်းလာလို့ အိမ်ကို သန့်ရှင်းရေးမလုပ်မိဘဲ မောမောပန်းပန်းနှင့် ဧည့်ခန်းထဲက ဆိုဖာပေါ်မှာပဲ မ အိပ်ပျော်သွားသည်။
ရက်အနည်းငယ်လောက် လူမနေထားသည့် မတို့ အိမ်လေးထဲမှာ ဖုန်တွေ တက်နေပြီ။
မနက် အရုဏ်တက်ချိန်လောက်ရောက်တော့ မ လန့်နိုးလာပြီး မေမေ့ကို သတိရကာ ငိုမိသေးသည်။ပြန်အိပ်လည်း အိပ်မပျော်တော့တာမို့ အိမ်သန့်ရှင်းရေးတွေ ထ လုပ်နေလိုက်တော့သည်။
ညကတည်းက သန့်ပို့ထားသော မက်္ဆေ့ ကို မနက်ကျမှ မ မြင်မိသည်။

"မ ခဏလောက် အနားယူအုံးလေ ပြီးရင် သန့်ပါ ကူလုပ်ပေးမယ်"
အသားညိုညို အရပ်ရှည်ရှည် ပခုံးကျယ်ကျယ် ခါးသွယ်သွယ်လေးနဲ့ မျက်ခုံး၊မျက်လုံး ကောင်းကောင်းနဲ့ ကောင်ချောလေးက အဖြူပေါ် အနက်အစင်းသေးသေးလေးတွေပါသည့် ရှပ်လက်တိုလေးနှင့် သန့်ပြန့်ချောမောနေသည်။
"ပြီးနေပြီ သန့်ရဲ့ ခဏလေး နားပြီးရင် မရေချိုးတော့ မှာ ပြီးရင် မနက်စာ လိုက်ကျွေးနော် မ ဗိုက်ဆာနေပြီ"
မျက်စိရှေ့မှာ မြင်နေရသည့် မ ကိုပင် တကယ်လား၊အိမ်မက္လား ဟု မေးလိုက်ချင်သည်။
လူကို စိတ်ပူရအောင် ဘာလို့ လုပ်ရတာလဲ အဆိုးမလေးရဲ့ လို့ ပြောချင်ပေမယ့် တခွန်းမှ မပြောရက်ပါဘူး မြောင်ဆိုးမလေးရယ်။
"မ အစားရော မှန်မှန်စားရဲ့လား
နဂိုထက် တဝက်လောက်ကို ပိန်သွားတယ်"
"ညဘက်တွေ ဆို အိပ်မပျော်ဘူး
မေမေ့ကို လွမ်းတယ် သန့်ရဲ့"
ပြောရင်း ငိုချလိုက်တဲ့ မ ကို ကျတော်ပွေ့ဖက်ထားရုံသာ တတ်နိုင်သည်။
မ အားရအောင် ငိုလို့ ရပါပြီ၊ကျတော် အမြဲ တမ်း ထွေးပိုက်ပေးထားနိုင်တဲ့ ဧရိယာထဲမှာ ရောက်နေပြီပဲလေ။
စိတ်ချ၊လက်ချသာ ပြိုလဲ လိုက်ပါတော့။

#သင်းသင်းစုလှိုင်
11:13 PM
Thinn Thinn Su Hlaing