Afşar

28:Bölüm

Giray'dan

Lanet bir gündü kollarım arasında Afşar'ın alınışını aşamıyordum.

Önümde Azize gerçek adı Zeyhan duruyordu. Normalde kadınlara sert davranan bir adam değildim ama konu Afşar'sa yapacağım şeylerin sınırını belirleyemezdim.

Önümde ki kadına her ne kadar terörist olsa bile şiddet uygulanmayacaktım amanbu benden korkmaması anlamına gelmiyordu.

Elimdeki kavanozun içinde duran fareleri baygın kadının üstüne döktüm daha sonra garip böcekleri.
Elleriyle yüzünü kapatan kadın korkuyla ayağa kalkmaya çalıştı.

"Yapma! Yapma! Sadece önemsiz bir kız öldü yapma değmez. Bak bunlar bana zarar verebilir!" Eliyle böcekleri ittirmeye çalışan kadın başarısız oluyordu çünkü elleri ve ayakları bağlıydı.

"Sen dua et bence ben zarar vermedim sana."

Kadının çenesini tutarak bana bakmasını sağladım yüzümde ki iğrenen ifade değişmedi. "Sana benim olana zarar verilen yapacaklarımı hatırlatmıştım."

Kadın çığlık atarken serçe çenesini bırakıp odadan çıktım.

.

Karanlığın içinde yavaşça gözlerimi açtım aydınlığa. Etraf beyazdı karanlığa alışmış gözlerimin ışığa alışması zordu. Dışarıdan duyduğum çığlık sesleri sanki bir şeyi müjdeliyordu.

Etrafıma baktım hiç ama hiç bir şeyi hatırlayamıyordum ne olmuştu? Ne olmuştu da ben buradayım?

Cama çevirdim gözlerimi abim oradaydı ve yanında bir kadın vardı uzun saçlı elinde çocuk tutuyordu etrafa göz gezdirirken kıpkırmızı gözlerle saçları dağılmış bir adam ağlayarak bana bakıyordu.

Abim çok büyümüştü sanki ama ağlayan adamın simasi çok tanıdık geliyordu.. evet belki o kişiydi ama neden şuanda buradaydı ve ağlıyordu?

Yanıma gelen hemşireye gözlerimi kamaştırdım doktor arkadan gelerek elinde ki listeyle bana gülüyordu.

"Sonunda uyandınız kurşun çok kritik bir yerdeydi tedaviye olumlu cevap verdiniz. İyi misiniz?"

Gülümseyen doktora baktım. "Ben neredeyim ne kurşunu?" Doktorun gülümsemesi kayboldu ardından tekrar gülümsedi "En son yaşadıklarınızı hatırlayamamanız normal. Bu arada sevgiliniz gece gündüz camın ardındaydı belki o size anlatır son olayları."

Doktor çıkacakken Kuruyan boğazımı elimle tuttum "Ne sevgilisi? İyi misiniz siz Doktor bey ben böyle birini tanımıyorum!" Sesim olduğundan daha fazla şiddetli çıkınca Doktor gözlerini kısarak bana baktı ardından eliyle camın dışında duran bana ağlayarak bakan adamı işaret etti.

"Sevgiliniz.. onu hatırlamıyor musunuz? Peki şu yanında ki hanımefendiyi yani Selin hanımı?"

Adamın gösterdiği tarafa baktım yutkunarak kafamı olumsuz anlamda salladım. Doktor üzülerek kafasını yere eğdi ardından yanıma yaklaştı "Sert bir düşüş yaşamıştınız kafanız da kanıyordu nasıl tahmin edemedim.. hafızanızı kaybetmişsiniz ben yukarı çıkacağım ardından bu konuyu konuşmak için burda olacağım."

Doktor hızlı hızlı konuşarak odadan çıkınca kısık gözlerimle cama baktım adam buruk bir gülümsemeyle bana bakıyordu. Doktor yanlarına yaklaşınca hepsinin umutlu yüzü doktora döndü.

Doktor bir kaç şey anlatınca hepsinin yüzü asıldı adamın gözleri benimle buluştu bu sefer gülümsemiyordu gözünü gözleri beni inceliyordu sanki onu tanıyıp tanımadığımı ölçmeye çalışıyordu.